Αφερίμ!

Το ότι το παγκόσμιο – και δη και το ελληνικό και κυπριακό – πολιτικό σύστημα πάσχει, αυτό είναι καλά γνωστό σε όλους. Οι ακαδημαϊκοί υποστηρίζουν ότι η εμπέδωση ενός βασικού αξιώματος της δημοκρατίας, ότι δηλαδή υφίστανται και από νομικής αλλά και από ηθικής πρωτίστως πλευράς, κώδικες αξιών που ρυθμίζουν τα δικαιώματα των ανθρώπων, είναι μια καίρια προϋπόθεση για την ύπαρξη και εδραίωση της αστικής δημοκρατίας. Πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Οι αστικές δημοκρατίες, αν μπορεί να τις ονομάσει κανείς δημοκρατίες, παρά είναι χλωροφορμισμένες, για να προωθούν τη συμμετοχικότητα και την ισονομία των πολιτών. Η πολιτική, που άλλοτε ήταν η μεγάλη ελπίδα και η προοπτική, ευτελίστηκε και παραπαίει τώρα κάπου ανάμεσα στις «αρπαχτές» και τις «μίζες» των πολιτικάντηδων, των τεχνοκρατών και των καρεκλοκένταυρων, που συναπαρτίζουν τη νομενκλατούρα των αστικών δημοκρατιών. Κάποτε άλλοτε οι μηχανισμοί εξουσίας ήταν βάρβαροι, αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν καταφανείς. Ήξερες τι να περιμένεις αν τόλμαγες να θίξεις τα «κεκτημένα δικαιώματα» των πολιτικών ταγών. Τώρα, τα γρανάζια της εξουσίας είναι αδιόρατα και εξ αυτού πολύ πιο επικίνδυνα. Ισοπεδώνουν και καταπατούν κάθε ελεύθερη και αντικομφορμιστική φωνή. Η ισοπέδωση κυριαρχεί παντού, γιατί οι ταγοί, τοπικοί και παγκόσμιοι δε θέλουν ελεύθερες φωνές και κριτικά πνεύματα. Θέλουν ναρκωμένα μυαλά και εξαγοράσιμες συνειδήσεις, για να μπορούν να βολεύονται στις θεσούλες τους ήσυχοι. Αφερίμ!

Όλα αυτά τα θυμήθηκα με αφορμή τα τεκταινόμενα αυτή την περίοδο στο ΠΑΣΟΚ και την κυπριακή πολιτική σκηνή εν όψει εκλογών. Στο μεν ΠΑΣΟΚ αιτιολογώντας τα αίτια της εκλογικής τους ήττας στις πρόσφατες εκλογές, ανακάλυψαν τον τροχό! Τόσα χρόνια κάτω από την πολιτική στέγη του σοσιαλισμού και τώρα ανακαλύπτουν ότι τους λείπει η πολιτική στέγη. Ο ένας φορτώνει την ευθύνη για την ήττα στον άλλο και κανένας δε διαθέτει την στοιχειώδη ευθιξία να απολογηθεί στους Έλληνες και τις Ελληνίδες, οι οποίοι πίστεψαν σ’ αυτούς και κλαίνε τώρα πάνω στα ερείπια της πλάνης τους και κλαίνε τώρα πάνω στις στάχτες, τις ανθρώπινες και τις φυσικές, της Πελοποννήσου. Η δε Κύπρος πορεύεται τώρα ολοταχώς σε προεδρικές εκλογές. Και σε τέτοια περίοδο καταλαβαίνετε ότι όλοι είναι εναντίων όλων. Κανένας λόγος για τα πραγματικά προβλήματα του πολίτη. Κανείς δε νοιάζεται γι’ αυτόν. Αρθρώνουν οι πολιτικάντηδες του τόπου μας μια ξύλινη γλώσσα, που βρίθει άσφαιρων θεωριών, ευτελών συνθημάτων και εύκαιρης «ατακολογίας». Διέστρεψαν τον πολιτικό λόγο σε μια ατελέσφορη «σαχλαμαρολογία» και ένα αγοραίο κουβεντολόι που αδικεί πρωτίστως τους ίδιους και έπειτα τους πολίτες. Ο βερμπαλισμός και η αμετροέπεια των ψηφοζητιάνων δεν έχουν όρια. Κρεμούν πάνω στα «τσιγκέλια» της δημαγωγίας και του λαϊκισμού τους τη δημοκρατία και «αφοδεύουν» πάνω της την έπαρσή τους. Αφερίμ!

Η ευθύνη όμως ανήκει και πρέπει να αποδοθεί σε άλλους. Σε όλους εμάς. Σε όλους εμάς, που αντί να αντισταθούμε – έστω και ως δρώντες εκλογείς, έστω και εκφράζοντας ηχηρά τη διαφωνία μας – βολευόμαστε πίσω από ψεύτικα «άλλοθι», οχαδερφισμούς και ωραιοποιήσεις της οικτρά αναλλοίωτης πραγματικότητάς μας. Ο ΑΓΙΟΣ θέλει να μιλήσει χωρίς περιστροφές. Ξέρετε τι είμαστε; Αρνάκια του Θεού είμαστε. Βόσκουμε σε ένα καταπράσινο λιβάδι και ο κάθε αρχιτσοπάνος φροντίζει να μας παρέχει καθημερινά ένα σπάνιο χόρτο, το οποίο φυτρώνει αποκλειστικά για ‘μας. Ναι, ναι, αμήν, αμήν, λέγω υμίν κουτόχορτο ονομάζεται. Σκύβουμε λοιπόν το κεφάλι και περιμένουμε να φάμε την ποσότητα αυτού του χόρτου που μας αναλογεί, μέχρι να βγούμε στη σύνταξη. Δίχως να πούμε ένα «μπεεεεεεεεεεεεεεεεεεε» και εμείς όλα αυτά τα χρόνια, βρε αδερφέ. Ούτε ένα «μπεεεεεεεεεεεεεεεεεεε». Μην ξυπνήσει ο τσοπάνος! Το πιο μεγάλο Αφερίμ σε μας πρέπει να το πούμε…