Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: ο αθόρυβος διακονητής.

Εννέα μήνες μετά την εκλογή του, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος μιλάει πρώτη φορά και ανοίγει τα χαρτιά του στην «Κ.Ε.» σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση. Μ' έναν διαφορετικό λόγο από εκείνον του Χριστόδουλου, ο αρχιεπίσκοπος μιλάει για «μαύρες τρύπες» που παρέλαβε και εκφράζει την αγωνία του για πολλά:

*Για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου που θεωρεί ότι θα έχει καταλυτικές συνέπειες για την Εκκλησία. Για την εκκλησιαστική περιουσία και την απόδοσή της στο λαό. Για τη σχέση του με τους πολιτικούς, ακόμη και με τους αριστερούς, που θεωρεί ότι είναι πιο κοντά στην Εκκλησία, από τους δεξιούς πολίτες.

*Εκφράζει επίσης την απέχθειά του για τα βαρύγδουπα συνθήματα και την καπηλεία των εννοιών της πατρίδας και της θρησκείας, από ορισμένους. Δεν διστάζει, μάλιστα, να μιλήσει για «πατριδολαγνεία» και «εθνοκαπηλία» κάποιων, οι οποίοι λειτουργούν έτσι «για το δικό τους βόλεμα».

*Οσο για τον ίδιο; Δεν επιθυμεί «φαραωνικά» έργα - και όπως πιστεύει: «Αν δεν κάνουμε τη γη Παράδεισο, μπορούμε να την εμποδίσουμε να γίνει Κόλαση».

* Σας έχουν επικρίνει ότι προτιμάτε τη σιωπή, ακόμη και για τα εθνικά μας θέματα ή ότι δεν λειτουργείτε συχνά, αφήνοντας χώρο σε άλλους αρχιερείς να αναπτύξουν πρωτοβουλίες. Τι απαντάτε σ' αυτές τις «εσωτερικές» επικρίσεις;
- Στη ζωή μου έχω μια γενική αρχή: Δεν μ' ενδιαφέρει η εικόνα που θα κομίσει κανείς από το φαίνεσθαι, αλλά να γίνει έργο που θα μιλήσει εκείνο κάποια στιγμή. Και βέβαια λειτουργώ συνέχεια, αλλά δεν βγάζω ανακοινώσεις γι' αυτό. Από την αρχή νομίζω ότι είχα δύο δρόμους να διαλέξω: Να μιλάω και νομίζω ότι μπορώ να μιλήσω ή να σιωπώ και να σκέπτομαι. Διάλεξα το δεύτερο, διότι τα προβλήματα που συνάντησα είναι τεράστια και οι «μαύρες τρύπες» που παρέλαβα μεγάλες. Μπροστά σε τέτοια θέματα, προτίμησα τη σιωπή. Για τα εθνικά θέματα, θα με συγχωρήσετε να σας πω ότι αγαπώ τόσο την πατρίδα μου που ευχαρίστως θα έδινα και τη ζωή μου. Αλλά μ' έχει κουράσει, μ' έχει απογοητεύσει κι έχω αηδιάσει την πατριδολαγνεία και την εθνοκαπηλία. Γνώρισα τέτοιους ανθρώπους πολλούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια ως σύνθημα και βόλεμα. Δεν θέλω να ακολουθήσω αυτή τη γραμμή. Προτιμώ κάποτε να μιλήσουν τα έργα και να σβήσουν τα συνθήματα. Ετσι θα πορευθώ. Με στόχο όχι τα φαραωνικά έργα, αλλά εκείνα που θα σκεπάσουν τον πόνο των συνανθρώπων μας.

* Το Βατοπέδι μονοπωλεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης επί μήνες τώρα. Υπάρχουν επιπτώσεις στην Εκκλησία;
- Το φαινόμενο Βατοπεδίου μάς έχει προβληματίσει πολύ. Μας έχει πονέσει κι όλοι είμαστε σε αγωνία πώς θα καταλήξει. Οπωσδήποτε θα έχει επιπτώσεις στο χώρο της Εκκλησίας. Πρέπει, όμως, να έχουμε υπομονή να δούμε πού θα καταλήξει το θέμα, το οποίο ωστόσο έχει και παραμέτρους που πρέπει να μας προβληματίσουν κι εμάς και εκείνους που είναι έτοιμοι για επίθεση κατά της Εκκλησίας. Και εννοώ όσους μιλούν ήδη για χωρισμό εκκλησίας-πολιτείας. Ενας θεσμός όπως είναι η Εκκλησία δεν έχει καθήκον να αξιοποιήσει την περιουσία της για να αντιμετωπίσει τα οποιαδήποτε λειτουργικά έξοδά της στην πορεία της διακονίας της; Αλλη μία παράμετρος είναι ότι ενώ ζούμε σε μια συντεταγμένη πολιτεία που δέχεται την ατομική ιδιοκτησία, έχουμε μια διαφορετική αντιμετώπιση. Ενα ερώτημα είναι τι χρειάζεται την περιουσία η Εκκλησία. Τη χρειάζεται όχι για τους ιερείς και αρχιερείς, αλλά για να έχει τη δυνατότητα να κάνει ελεύθερα το έργο της. Η υστέρηση και στον άνθρωπο και σε οποιονδήποτε φορέα γεννά τη στέρηση της ελευθερίας. Αλλη μία παράμετρος που δείχνει πολλές φορές την επιπόλαιη αντιμετώπιση ζητημάτων στον τόπο μας είναι κι όσα λέγονται για τα χρυσόβουλα, μολυβδόβουλα, για τον αχτιναμέ ή τα έγγραφα όπου στηρίζονται η Μονή Σινά, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ή το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που θέλει να υπερασπιστεί την περιουσία του. Οταν αυτά τα βλέπουμε απαξιωτικά και τα εκμηδενίζουμε εμείς οι ίδιοι, γιατί έχουμε απαίτηση από άλλα κράτη να τα σέβονται;

* Ποιες είναι οι σχέσεις σας με τους πολιτικούς εκπροσώπους της χώρας;
- Συνεργάζομαι με όλους, κι αυτή είναι η διάθεσή μου για το μέλλον.

* Θα προγραμματίσετε και επίσκεψη στα γραφεία του ΚΚΕ;
- Ηδη έχω συναντηθεί με την κυρία Παπαρήγα. Αλλά θέλετε να σας πω κάτι: Πιστεύω ότι οι αριστεροί πολίτες πιστεύουν στο Θεό περισσότερο από τους δεξιούς. Το έχω ζήσει αυτό.

* Μετά την εκλογή σας τον περασμένο Φεβρουάριο, γρήγορα έγινε λόγος για «εσωτερική αντιπολίτευση»...
- Φυσικό είναι να υπάρχει. Χωρίς αντιπολίτευση και χωρίς να ακούσει κανείς την άλλη θέση, δεν υπάρχει πρόοδος. Φτάνει να γίνεται καλοπροαίρετα, βεβαίως.

* Πώς αντιμετωπίζετε, λοιπόν, αυτές τις «αντιπολιτευτικές φωνές»;
- Αντλώ τη δύναμή μου από το Θεό, από τους φίλους και από τη συναίσθηση ότι δεν αισθάνομαι καρφωμένος σε μια καρέκλα εξουσίας. Οποια ώρα καταλάβω ότι δεν έχω να προσφέρω, δεν με απασχολεί να παραμείνω σ' αυτή την καρέκλα.

* Σας επικρίνουν, όμως, και γιατί δεν κάνετε χειροτονίες νέων κληρικών.
- Νομίζω ότι οι χειροτονίες είναι από τα ουσιαστικότερα θέματα για έναν αρχιερέα. Επομένως θα ήταν επιπόλαιο να χειροτονώ ανθρώπους τους οποίους δεν γνωρίζω. Πώς θα τους ζητήσω ευθύνες αύριο;

* Τι σας λείπει περισσότερο εδώ στην Αρχιεπισκοπή απ' ό,τι στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας;
- Ο φυσικός και «ανθρώπινος» αέρας της επαρχίας.

* Πώς θα πορευθείτε σε σχέση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο;
- Οι σχέσεις μου είναι γνωστές εδώ και πολλά χρόνια. Το μέγα αμάρτημα της Ορθοδοξίας είναι η πολυδιάσπαση και η προσκόλληση στον εθνικισμό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει το συντομότερο να κλείσει όλες τις ρωγμές που υπάρχουν. Κι αυτό ήταν η μεγάλη επιτυχία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην πρόσφατη σύναξη των προκαθημένων. Αλλά κερδήθηκε μέσω του Κιέβου. Κι είναι σημαντικό σ' αυτή τη συγκυρία που έχουμε έναν αξιόλογο πατριάρχη όπως ο Βαρθολομαίος.

* Ζούμε αυτές τις μέρες μια δεινή οικονομική κρίση. Πώς η Εκκλησία μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους;
- Η αρχιεπισκοπή προσφέρει σήμερα 3.500 πιάτα φαγητού καθημερινά κι η επιθυμία μου μέχρι το 2009 να γίνουν 20.000. Αυτό μπορεί να γίνει, αν και δεν σώζεται έτσι η κατάσταση. Φτάνει να σας πω ότι καθημερινά, τουλάχιστον 20 άνθρωποι που χάνουν το σπίτι τους έρχονται στην αρχιεπισκοπή, ζητώντας βοήθεια και έχω ένα όραμα και μια επιδίωξη μολονότι ο χρόνος είναι τώρα, λόγω Βατοπεδίου, ακατάλληλος: Θα ήθελα, σε συνεργασία με την Πολιτεία και με διαφάνεια, να αξιοποιηθεί η εκκλησιαστική περιουσία και οι πόροι να πάνε στο λαό. Με διακονία, όμως...

* Μιλάτε για έργα που θέλετε να γίνουν. Εχετε αρχίσει να σχεδιάζετε κάποια από αυτά;
- Εχουμε εξαγγείλει ήδη στέγη κατάκοιτων και εγκαταλελειμμένων γερόντων, έργα για παιδιά με νοητικά προβλήματα, προστασία του αυτιστικού παιδιού, απεξάρτηση των νέων από τα ναρκωτικά, μαθητικές-νεανικές κατασκηνώσεις. Είμαι, μάλιστα, στην ευχάριστη θέση να σας πω ότι μας πρόσφερε ένας ιδιώτης 150 στρέμματα στην περιοχή της Αττικής για την υλοποίηση αυτών των έργων.

* Τι θα πείτε αύριο στη μεγάλη σύναξη των ιερέων της αρχιεπισκοπής;
- Το πρώτο που θα τους πω είναι ότι τίποτα δεν γίνεται αλλά και δεν διορθώνεται ο κόσμος αν δεν διορθώσουμε τον εαυτό μας. Πρώτα ο αρχιεπίσκοπος και μετά οι ιερείς. Αν δεν δούμε τον κόσμο με άλλο μάτι. Πιο απλή ζωή, φροντίδα στον άνθρωπο. Η Εκκλησία είναι χώρος διακονίας και αγάπης. Δεν είναι πολυέλαιοι και κοσμικές εορτές. Το βάρος πέφτει περισσότερο στην προσωπικότητα του κληρικού στην προετοιμασία εκείνου που θέλει να εισέλθει στον κλήρο, στη στήριξη της οικογένειας του ιερέα. Πρέπει να σας πω ότι εδώ ήρθα σ' έναν άγνωστο χώρο. Βεβαίως γνώριζα τις ανάγκες των κληρικών, και γενικότερα τα προβλήματα των ανθρώπων. Αλλά τι ακριβώς θα βρω μπροστά μου, δεν το γνώριζα. Ολοι αυτοί οι μήνες που πέρασαν, ήταν χρόνος έρευνας, αποτύπωσης και ψηλάφησης των προβλημάτων. Εργάστηκα σκληρά. Είδα την πορεία των ενοριών, τη νοοτροπία των ιερέων αλλά κυρίως είδα τα προβλήματα των ανθρώπων. Είδα ανθρώπους που δεν έχουν σπίτι κι ανθρώπους που πεινάνε. Πήγα σε εκδηλώσεις, σε χώρους, που βρίσκονταν άνθρωποι του «περιθωρίου». Εζησα μια δυο μέρες με παιδιά που προσπαθούν να αποτοξινωθούν. Διαπίστωσα τα προβλήματά τους όταν κόψουν τα ναρκωτικά. Συγχρόνως, όμως, είδα και πώς ζούνε οι πολύ πλούσιοι. Τι σημαίνει να ζει κανείς σήμερα σ' ένα σπίτι 500 τετραγωνικών με τις πισίνες. Δεν σημαίνει ότι θα αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα. Ούτε την ψευδαίσθηση έχω για κάτι τέτοιο, ούτε τη δυνατότητα. Αλλά, πιστεύω ότι όλοι μαζί κάτι μπορούμε να καταφέρουμε. Γιατί αν δεν μπορούμε να κάνουμε τη γη Παράδεισο, μπορούμε να την εμποδίσουμε να γίνει Κόλαση.

(Η συνέντευξη αυτή του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία)

Breaking News: άγνωστοι απήγαγαν τον Έλληνα Πρωθυπουργό... (Νο 1)

Κυρίες και κύριοι, μόλις έγινε γνωστό ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής, ο οποίος ήταν άφαντος το τελευταίο διάστημα από το ελληνικό πολιτικό σκηνικό, έπεσε θύμα απαγωγής. Οι άγνωστοι ακινητοποίησαν τους άνδρες ασφαλείας του Πρωθυπουργού με την απειλή εκρηκτικού μηχανισμού υψηλής ισχύος, ο οποίος θα μπορούσε να τινάξει ένα ολόκληρο τετράγωνο στον αέρα, και απήγαγαν τον Πρωθυπουργό έξω από την οικία του στην Ραφήνα. Ολόκληρη η ελληνική αστυνομία βρίσκεται σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού και εντείνει τις προσπάθειές της για εντοπισμό του κ. Καραμανλή και σύλληψη των απαγωγέων του. Ο Προκόπης Παυλόπουλος δήλωσε ότι καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια για εντοπισμό του κ. Καραμανλή. Για το πρωτοφανές στα ελληνικά και διεθνή χρονικά γεγονός ενημερώθηκε από την ΥΠΕΞ κ. Ντόρα Μπακογιάννη ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας. Η κ. Νατάσα Καραμανλή δήλωσε, συντετριμμένη, ότι πρέπει να βρεθεί ο συζυγός της καθώς το γουρουνόπουλο στον φούρνο θα κρυώσει. Και ως γνωστόν κρύο γουρουνόπουλο δεν τρώγεται. Η κ. Μαρίκα Μιζοτάκη (ναι, ναι Μιζοτάκη από τις πολλές μίζες!) δήλωσε ότι ο σύζυγός της αναμένεται να επισκεφτεί την οικία του απαχθέντος, για να φέρει γούρι στις προσπάθειες ανεύρεσης του Πρωθυπουργού. Κυρίες και κύριοι...

Breaking News: άγνωστοι απήγαγαν τον Έλληνα Πρωθυπουργό... (Νο 2)

... πάντα ήξερα ότι κρύβω μέσα μου ένα Φώσκολο... Μα, κυρίες και κύριοι, μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί ότι ενώ η Ελλάδα βουλιάζει στον βάλτο μιας σοβαρής οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και αξιακής κρίσης ο Πρωθυπουργός είναι άφαντος. Καμιά πρωτοβουλία, κανένα σχέδιο, καμιά μέριμνα για το αύριο. Στον αυτόματο πιλότο η διακυβέρνηση της χώρας, αφού η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποδείχτηκε και αποδεικνύεται καθημερινά ανίκανη να δώσει λύσεις στα προβλήματα του Έλληνα πολίτη. Και όχι μόνο αυτό, δυστυχώς. Στους κόλπους του κυβερνητικού σχήματος αναφύονται και συγκαλύπτονται σκάνδαλα, με κορυφαίο το σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου. Σκάνδαλα, τα οποία πλήττουν την αξιοπιστία όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και ολόκληρου του πολιτικού κόσμου. Οι κύριοι Βουλγαράκης και Ρουσόπουλος παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση, χωρίς να αισθανθούν όμως την ανάγκη να ομολογήσουν το πολιτικό τους σφάλμα. Και προσέξτε: παραιτήθηκαν. Δεν τους απέπεμψε ο Πρωθυπουργός. Τουναντίον, ο κ. Καραμανλής κάλυψε τον κ. Βουλγαράκη, με τη γνωστή δήλωσή του στη ΔΕΘ. Κάλυψε και τον κ. Ρουσόπουλο. Και δεν φτάνουν όλα αυτά, τώρα με νέες καταθέσεις μαρτύρων ο κ. Καραμανλής φέρεται να είναικαι ο ίδιος προσωπικά εμπλεγμένος στο σκάνδαλο Βατοπεδίου. Η κοινοβουλευτική ομάδα της κυβερνώσας παράταξης μοιάζει καζάνι που βράζει, βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Οι γαλάζιοι "αντάρτες" βάλλουν πια τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή - και πολύ καλά κάνουν, γιατί υπέχει και ο ίδιος ευθύνες για τά σκάνδαλα και τη διαφθορά - και τορπιλίζουν τη συνοχή του κυβερνητικού σχήματος. Οι ζυμώσεις στο εσωτερικό της ΝΔ για τη διαφαινόμενη διαδοχή του Κώστα Καραμανλή στην ηγεσία της παράταξης άρχισαν, με το θλιβερό αποτέλεσμα όλοι να βάλλουν εναντίον όλων μπας και σώσουν το τομάρι τους. Τίποτα δεν προχωρά πια: ούτε μεταρρυθμίσεις βλέπει ο πολίτης, ούτε αξιοκρατία, ούτε επανίδρυση του κράτους, ούτε ενίσχυση του εισοδήματός του, ούτε ελπίδα για το αύριο. Η κοινωνική αναλγησία του οικονομικού επιτελείου είναι πρωτοφανής: δίνει ο Γ. Αλογοσκούφης 28 εκ. στο τραπεζικό κατεστημένο και 28... φάσκελλα στις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις του ελληνικού πληθυσμού. Το γκρίζο του χτες, έγινε το απόλυτο μαύρο του σήμερα και ποιος ξέρει τι μας περιμένει αύριο.

Ποιος ευθύνεται για την κατάσταση αυτή; Ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής. Ενώ η χώρα έχει εισέλθει στη δίνη της χειρότερης κρίσης της τελευταίας δεκαετίας, ο Πρωθυπουργός της χώρας είναι ανίκανος να αναλάβει τα ηνία. Καλύπτει την προκλητικά τρυφηλή ζωή των υπουργών του και συγκαλύπτει σκάνδαλα. Έφτασε στο σημείο να παρέχει κάλυψη στην καλοστημένη προσπάθεια του Γιάννη Τραγάκη και της παρέας του για νόθευση του αποτελέσματος ψηφοφορίας στη βουλή. Κατάντημα για τον «σεμνό και ταπεινό» Πρωθυπουργό. Από τη μηδενική ανοχή, πέρασε στην απεριόριστη ανοχή και την ξεδιάντροπη συνενοχή. Αλήθεια, σκεφτήκατε καθόλου το «φαινόμενο» Κώστας Καραμανλής; Γιατί είναι τόσο αμήχανος ο Πρωθυπουργός; Γιατί αφήνει τις εξελίξεις να τον προσπερνούν; Γιατί εμφανίζεται ως ο «πολιτικός Βούδας», που δεν έχει άποψη και δεν μπορεί να λάβει αποφάσεις; Επιτρέψατε μου να αναλύσω το «φαινόμενο» Κώστας Καραμανλής στηριζόμενος σε δυο άξονες.

Πρώτος άξονας: η ΝΔ και οι εσωκομματικές της ισορροπίες. Είναι πολύ καλά γνωστό σε όσους ασχολούνται έστω και επιδερμικά με την ανάλυση του ελληνικού πολιτικού σκηνικού, ότι η ΝΔ είναι ένας κομματικός σχηματισμός με πολύ ευαίσθητες εσωτερικές ισορροπίες. Αποτελείται από πολύ ισχυρές «βαρονίες», οι οποίες ελέγχουν την κυβέρνηση, επιβάλλουν πρόσωπα και αποτελούν τροχοπέδη στις αποφάσεις του εκάστοτε προέδρου της ΝΔ, του οποίου κρίνουν το πολιτικό μέλλον. Ρωτάμε σήμερα γιατί ο Πρωθυπουργός δεν κάνει κάτι, για να σταματήσει τον κατήφορο της ΝΔ. Ένα ριζικό ανασχηματισμό, για παράδειγμα, κάτι που θα του επιτρέψει να ελέγξει τη δημόσια πολιτική ατζέντα. Γιατί δεν κάνει κάτι; Γιατί δεν μπορεί! Είναι δέσμιος των εσωκομματικών ισορροπιών της παράταξής του. Οι «βαρόνοι» του στέλνουν καθημερινά το μήνυμά τους. Και ξέρει ότι αυτοί είναι οι κριτές του εσωκομματικού του μέλλοντος. Χάρη σε αυτούς βρίσκεται στην προεδρία της παράταξής του. Και είναι, από αυτή την άποψη, λογικό να μην θέλει να δυσαρεστήσει τα «αφεντικά» του.

Δεύτερος άξονας: η απειρία του Κώστα Καραμανλή. Ποιος είναι πραγματικά ο Κώστας Καραμανλής, κυρίες και κύριοι; Είναι ο «θαρραλέος» στα λόγια αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που γνωρίσαμε το 1997. Μόνο που τώρα είναι αρχηγός της κυβέρνησης και δεν πρέπει να αερολογεί, αλλά καλείται να πάρει αποφάσεις σημαντικές για τη χώρα μας. Ο ρόλος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ταίριαζε. Οι πρωθυπουργικές όμως ευθύνες είναι πολύ βαριές, για να τις σηκώσει ο κ. Καραμανλής. Βασικά αμέτοχος, δεν μπορεί καν να χαλιναγωγήσει τους υπουργούς του, πόσον μάλλον να χαράξει γραμμή στα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα. Θυμάστε κάποτε που ο κ. Μητσοτάκης, εκφράζοντας τη γνώμη του για τον Πρωθυπουργό είχε δηλώσει ότι «θα ήταν ένας καλός υφυπουργός»; Είναι η πρώτη φορά που είχε δίκαιο αυτός ο άνθρωπος. Έτσι είναι τα πράγματα. Γόνος μιας από τις πλέον διαπρεπείς πολιτικές οικογένειες αυτού του τόπου, ο κ. Καραμανλής, εκτός από το όνομα δεν έχει καμιά άλλη ηγετική ικανότητα. Δεν έχει θητεύσει σε καμιά κυβερνητική θέση. Δεν έχει γνώσεις περί της άσκησης πολιτικής. Δεν έχει πάρει κανένα υπουργικό χαρτοφυλάκιο στην πολιτική του σταδιοδρομία, σε αντίθεση με όλους τους διατελέσαντες πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης. Και ξέρετε αλλιώς είναι να βλέπεις τα πράγματα από τη σκοπιά της αντιπολίτευσης και εντελώς διαφορετικό από την πλευρά της κυβέρνησης. Έμαθε να τα έχει όλα έτοιμα ο κ. Καραμανλής. Σπουδές σε κορυφαίο πανεπιστήμιο της Αμερικής, χωρίς να χρειαστεί να ιδρώσει, χωρίς να χρειαστεί να δουλέψει. Τα είχε όλα πληρωμένα. Και μετά βρήκε μια στρωμένη, ελέω θείου, πολιτική καριέρα. Και στην προεδρία της ΝΔ, ελέω θείου, ανέβηκε. Να πούμε αλήθειες. Τώρα, ως πρωθυπουργός, καλείται να λάβει αποφάσεις. Δεν είναι όλα έτοιμα. Έχει να αντιμετωπίσει διλήμματα, έκτακτα γεγονότα και απρόσμενες εξελίξεις. Η απειρία του, η αναβλητικότητα και η αναποφασιστικότητά του, τον καθιστούν επικίνδυνο.

Σκάνδαλο Βατοπεδίου: στο ράσο... και ο Καραμανλής;

Στο κάδρο της σύνθετης πολιτικής και οικονομικής κρίσης βρίσκεται πλέον ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής ο οποίος επιπλέον συγκεντρώνει -παρασκηνιακά προς το παρόν- τα πυρά της κριτικής από τους βουλευτές και τα κομματικά του στελέχη.

Η παρέλαση των μαρτύρων από την Εξεταστική Επιτροπή εμπλέκει καθαρά το Μέγαρο Μαξίμου και τον πρωθυπουργό στην υψηλή προστασία που είχαν οι συναλλαγές του ηγούμενου Εφραίμ με το δημόσιο. Η ακραία αντίδραση των βουλευτών της ΝΔ που συμμετέχουν την Εξεταστική Επιτροπή με την τρομοκράτηση των μαρτύρων αποκαλύπτει απλώς τον πανικό στον οποίο έχει περιέλθει το σύστημα Μαξίμου. Τείνει να επικρατήσει ότι η πολιτική ευθύνη δεν ανήκει στους συνεργάτες του αλλά στον ίδιο ο οποίος είχε γνώση των γενομένων. Το πολιτικό πρόβλημα που συνιστά το σκάνδαλο Βατοπεδίου θα κλιμακώνεται όσο θα πλησιάζει η λήξη των εργασιών της Εξεταστικής και θα τεθεί ξανά σε ψηφοφορία η πρόταση για σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής. Μέχρι στιγμής η στάση της κυβέρνησης είναι ότι «δεν υπάρχει σκάνδαλο». Οι εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής όμως καθιστούν διάτρητη την θέση αυτή. Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Καραμανλής σκέπτεται να αλλάξει στάση. Έτσι όμως δημιουργείται ερώτημα για την θέση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στην ψηφοφορία για την προανακριτική επιτροπή. Το Μέγαρο Μαξίμου αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να συναινέσει στην σύσταση προανακριτικής επιτροπής. Άλλωστε μέσα στους 151 υπάρχουν βουλευτές που αν έμεναν ελεύθεροι θα υπερψήφιζαν. Για να το αποφύγει ο κ. Καραμανλής είναι υποχρεωμένος να θέσει ζήτημα κομματικής πειθαρχίας με την προσθήκη ότι τίθεται ως ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση δεν θα αποφύγει την κορύφωση της πολιτικής κρίσης μέσα στον Δεκέμβριο. Αν μάλιστα οι δημοσκοπήσεις των αρχών του Δεκεμβρίου είναι αρνητικές οι εξελίξεις θα είναι πράγματι απρόβλεπτες και ανοικτές ακόμη και στα πιο ακραία σενάρια.

Οικονομία

Το σημαντικότερο πρόβλημα όμως που αντιμετωπίζει ο κ. Καραμανλής είναι η οικονομική κρίση που απασχολεί το σύνολο των πολιτών. Η διελκυστίνδα με τις τράπεζες δημιουργεί την εντύπωση ότι δεν υπάρχει αποφασιστική ηγεσία με συγκροτημένο σχέδιο για την έξοδο από την κρίση. Επίσης οι βουλευτές του θεωρούν ότι το οικονομικό επιτελείο δεν έχει εικόνα των επιπτώσεων στην πραγματική οικονομία ώστε να μεθοδεύσει παρεμβάσεις.

Σαν να μην έφθαναν αυτά ήλθε η ανακοίνωση των αυξήσεων των τιμολογίων στην ΔΕΗ να εξοργίσει τους πάντες εντός και εκτός της ΝΔ. Οι βουλευτές του εξακολουθούν να αναρωτιούνται «τι περιμένει ο κ. Καραμανλής για να στείλει τον κ. Αθανασόπουλο στο σπίτι του;». Οι ίδιοι προσθέτουν ότι «αν υποθέσουμε ότι με τις τράπεζες υπάρχει αντικειμενική δυσκολία πώς να εμπιστευθείς μία κυβέρνηση η οποία δεν ελέγχει καν έναν διορισμένο διοικητή Δημόσιου Οργανισμού».

Επικοινωνιακά κόλπα

Η ταυτόχρονη κλιμάκωση της οικονομικής κρίσης και της πολιτικής -λόγω του σκανδάλου του Βατοπεδίου- δημιουργούν μία εξαιρετικά δυσμενή συνθήκη για την κυβέρνηση την οποία δείχνει αδύναμη να αντιμετωπίσει. Αποτέλεσμα είναι ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν συνεχή άνοδο του ΠΑΣΟΚ με άνοιγμα της ψαλίδας και πτώση της ΝΔ και προσωπικά του πρωθυπουργού. Η υπόθεση του κ. Αθανασόπουλου της ΔΕΗ επιδεινώνει την εικόνα της κυβέρνησης και του κ. Καραμανλή. Τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων αναπαράγουν τον φαύλο κύκλο της εσωκομματικής δυσαρέσκειας. Το Μέγαρο Μαξίμου προσπαθεί να αντιμετωπίσει ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό τοπίο με ξεπερασμένα εργαλεία της προηγούμενης πενταετίας. Έτσι ο κ. Καραμανλής βγαίνει συνεχώς στα Μέσα Ενημέρωσης γιατί θεωρείται το ισχυρό χαρτί της ΝΔ. Το κυβερνητικό επιτελείο έχει μείνει ακόμη στην εποχή που έφθανε η εμφάνιση του κ. Καραμανλή που επαναλάμβανε τα γνωστά του κλισέ με τις γνωστές οριζόντιες και κάθετες χειρονομίες για να αλλάξει το κλίμα. Επίσης έχει μείνει στην εποχή όπου ήταν αποτελεσματικό να δηλώνει η κυβέρνηση τις καλές της προθέσεις. Έτσι ο κ. Καραμανλής επαναλαμβάνει «το χρέος των τραπεζών» και ο αρμόδιος υπουργός ότι «είναι δυσαρεστημένος με τον κ. Αθανασόπουλο». Μόνο που αυτή η στάση δεν εκλαμβάνεται πια ως δήλωση καλών προθέσεων αλλά ως πλήρης αδυναμία της κυβέρνησης και προκαλεί οργή ενώ αυξάνει και το πολιτικό κόστος. Ο κ. Καραμανλής δείχνει ότι ακόμη δεν έχει αντιληφθεί το νέο πολιτικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί μετά την ΔΕΘ και οι συνεργάτες του δεν τον βοηθούν. Καθώς όμως ο πρωθυπουργός δεν έχει συγκεκριμένες προτάσεις και ιδέες να παρουσιάσει ούτε αποφασιστικότητα για να επιβάλλει την πολιτική του η υπερέκθεσή του γίνεται μπούμερανγκ μειώνοντας ακόμη περισσότερο το πολιτικό του κεφάλαιο.

Εσωστρέφεια

Εκκρηκτικό όμως είναι το κλίμα στο εσωτερικό της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής ομάδας όπου επικρατεί το «όλοι εναντίον όλων». Οι υπουργοί αλλά και οι βουλευτές στρέφουν σχεδόν καθημερινά τα πυρά τους εναντίον του κ. Γιώργου Αλογοσκούφη ο οποίος άλλωστε είναι ο εύκολος στόχος. Με περισσότερο ή λιγότερο εμφανή τρόπο κριτική στον κ. Αλογοσκούφη έχουν ασκήσει οι κ.κ. Γιώργος Σουφλιάς, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Μιχάλης Λιάπης, Άρης Σπηλιωτόπουλος, Ντόρα Μπακογιάννη, Βαγγέλης Μειμαράκης και σχεδόν το σύνολο των βουλευτών οι οποίοι ζητούν στροφή της οικονομικής πολιτικής σε πιο κοινωνικά ευαίσθητη κατεύθυνση. Από την πλευρά του ο κ. Αλογοσκούφης λέει ότι είναι το γνωστό «blame game» και ότι τον υπουργό Οικονομίας στηρίζει μόνο ο πρωθυπουργός.

Καθώς όμως οι εξελίξεις έχουν μορφή χιονοστιβάδας όλο και περισσότεροι υπουργοί λένε ότι ο κ. Καραμανλής θα πρέπει να προχωρήσει σε ουσιαστικές πρωτοβουλίες το άμεσα. Ο κ. Καραμανλής δέχεται εισηγήσεις να προχωρήσει σε ανασχηματισμό μέσα στο τρίτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου. Να επιχειρήσει δηλαδή αλλάξει το πολιτικό κλίμα με μία εντυπωσιακή κίνηση που θα περιλαμβάνει βέβαια νέο υπουργό Οικονομίας και κυβερνητικό εκπρόσωπο προκειμένου να βγάλει την χρονιά. Ακολούθως και όσο θα διαρκούν οι θετικές εντυπώσεις να αναζητήσει εύσχημο τρόπο για προσφυγή στις κάλπες. Ούτως ή άλλως η παρατεταμένη οικονομική κρίση θα του δώσει καλή αφορμή.

(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ)

Δυο Obama γράφουν ιστορία...

Το πλήθος στις κερκίδες παραληρούσε. Πολλοί έκλαιγαν. Ενοιωθαν πως γράφουν ιστορία. Και σε μεγάλο βαθμό, είχαν δίκιο: Λίγα λεπτά αφότου εξασφάλισε τον απαραίτητο αριθμό εκλεκτόρων για το χρίσμα των δημοκρατικών, ο Μπαράκ Ομπάμα ανέβηκε στο βήμα. Μήνες προεκλογικού κικ μπόξινγκ με τη Χίλαρι Κλίντον είχαν προσθέσει στα χαρακτηριστικά και την έκφρασή του μια «προεδρική» πατίνα. Η γλώσσα του σώματος ήταν μελετημένη, δεν θύμιζε σε τίποτα το φιλόδοξο πλην «αδούλευτο» γερουσιαστή που δεν ήξερε τι να κάνει με τα χέρια του στο σόου της Οπρα τα προηγούμενα χρόνια.

Ο περιβάλλων ήχος ήταν στο κόκκινο: εβδομήντα χιλιάδες υποστηρικτές σε παροξυσμό. Τα μικρόφωνα μπούκωσαν και το παραλήρημα ξεπήδησε από τα ηχεία των τηλεοπτικών δεκτών σε εκατομμύρια σαλόνια ανά τον κόσμο... Ο υποψήφιος πρόεδρος ευχαρίστησε επανειλημμένα το κοινό για την υποδοχή. Ορθωσε κι άλλο το ανάστημά του και κλείδωσε την πόζα «στο ύψος των περιστάσεων»: Σήκωσε το κεφάλι, προέταξε το πηγούνι και μισόκλεισε τα μάτια με την υπόσχεση «αποφασιστικότητας» που ο τυπικός ψηφοφόρος αναμένει από τον μελλοντικό του ηγέτη. Ο Τζων Στιούαρντ, ο «Λαζόπουλος» των αμερικανικών μίντια είχε δίκιο: Ο Μπαράκ Ομπάμα ΔΕΝ πόζαρε για τις κάμερες. Πόζαρε για χαρτονόμισμα!

FAST FORWARD: Μιζούρι, 18 / 10 / 2008
Η συγκέντρωση στο Σεν Λιούις ήταν η μεγαλύτερη της προεκλογικής εκστρατείας και θύμιζε Ελλάδα στα ’80s... Εκατό χιλιάδες κόσμου, συγκεντρώθηκαν κάτι περισσότερο από δύο εβδομάδες πριν το νήμα των εκλογών... Λίγο αργότερα, στο πιο έγκυρο τηλεοπτικό τραπέζι της Αμερικής, το «Meet The Press» ο ρεπουμπλικανός στρατηγός και πρώην υπουργός Εσωτερικών, ο Κόλιν Πάουελ, είπε πως θα τον ψηφίσει. Ηταν η ψήφος εμπιστοσύνης που μαλάκωσε ένα πιο συντηρητικό κοινό...

Το καλοκαίρι ήταν δύσκολο για τον Ομπάμα... Η εκστρατεία του «έκανε κοιλιά», οι επιθέσεις των Ρεπουμπλικανών γέννησαν αμφιβολίες, ο βραχύβιος τυφώνας Πέιλιν έκλεψε πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο. Το φθινόπωρο, όμως, η εικόνα άλλαξε. Η εκστρατεία του Tζον Mακέιν θεωρείται ξεγραμμένη από τα μίντια, ο ίδιος υπολείπεται στα ποσοστά, η υποψήφια αντιπρόεδρός του αναγκάζεται να κάνει χαριτωμενιές στο «Saturday Night Live», και να λικνίζεται παρέα με ηθοποιούς ντυμένους με προβιές Εσκιμώων...

Εν μέσω οικονομικής κρίσης, οι υποστηρικτές του Ομπάμα έβαλαν στο προεκλογικό του ταμείο 160 εκατομμύρια δολάρια μόνο τον Σεπτέμβριο. Ο αντίπαλός του πρέπει να αρκεστεί στα 85 εκατομμύρια της κρατικής χρηματοδότησης που επέλεξε, μέχρι τις εκλογές...

Τώρα τίποτα δεν μοιάζει να μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο του Ομπάμα για τον Λευκό Οίκο... Τίποτα, εκτός ίσως από την Οκτωβριανή Εκπληξη... τον βρώμικο άσο, την αποκάλυψη, την επίθεση, ή τη συνομωσία που παραδοσιακά πέφτει στο τραπέζι στο παραπέντε των εκλογών...

Αλλά ο Ομπάμα άλλαξε κι άλλο... Τώρα πια, απασφαλίζει το «χαμόγελο που κερδίζει» ακόμα και για να σαρκάσει. Σηκώνει τον τόνο της φωνής συχνότερα. Δεν αφήνει γάντι να πέσει.

Τα βασικά
Ο ιστορικός συμβολισμός της ενθρόνισης του νέου μαύρου γερουσιαστή ως Εκλεκτού της μισής Αμερικής για την προεδρία αναπαράχθηκε χιλιάδες φορές... και δικαίως:

Ο Ομπάμα γεννήθηκε μια χρονιά που οι μαύροι δεν είχαν δικαίωμα ψήφου (το εξασφάλισαν το 1967). Οι γονείς του δεν είχαν δικαίωμα να παντρευτούν (το Ανώτατο Δικαστήριο επέτρεψε τους μεικτούς γάμους το 1967). Στον αντίποδα, ο Ρεπουμπλικάνος αντίπαλός του έκλεισε οκτώ δεκαετίες ζωής -όταν γεννήθηκε δεν είχαν εφευρεθεί ούτε καν τα κουτάκια για τα αναψυκτικά.

Η νικηφόρα επέλαση του Ομπάμα στις προκριματικές εκλογές έσπασε στερεότυπα: Με βάση τη φυλετική αναλογία, από τις δέκα «πιο μαύρες» πολιτείες, κέρδισε τις εννιά. Και από τις δέκα «πιο λευκές» πήρε τις επτά... Το Σώμα των Αμερικανών ψηφοφόρων μπορεί να καυχιέται ότι γκρέμισε ένα μεγάλο ταμπού, που μόνο οι σεναριογράφοι του «Independence Day» και του «24» είχαν τολμήσει...

Για τους πιο φανατικούς του υποστηρικτές είναι η όσμωση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κένεντι σε ένα σώμα. Για τους αντιπάλους του είναι μια μεθυσμένη πυξίδα, ένα αχρησιμοποίητος πίνακας που δέχεται τα πάντα -τόσο λευκός, όσο σκούρο είναι το δέρμα του.

Ενα λιγότερο υποκειμενικό του επίτευγμα είναι ότι «κατέβασε» τους νέους και τους μαύρους στην πολιτική, τους έδωσε κίνητρο να ψηφίσουν... Ο Κόλιν Πάουελ προέβλεψε μια προεδρία «που θα μεταμορφώσει την Αμερική». Οι αρθρογράφοι διαπιστώνουν ότι η υποψηφιότητά του αύξησε τις προσδοκίες για το τι μπορούν να κάνουν οι Αμερικανοί και πώς βλέπουν τους εαυτούς τους, όπως κανένας στην πρόσφατη ιστορία...

Θα γίνει όχημα για τα όνειρά τους η θα γίνουν το όχημα για τη φιλοδοξία του; Το ένα δεν αποκλείει το άλλο... Αλλά σπανίως πηγαίνουν και μαζί.

Ποιός είστε στ' αλήθεια, κύριε Ομπάμα;
Ο κοσμοπολIτης γερουσιαστής έχει γράψει δυο αυτοβιογραφικά βιβλία. Αυτό που περιγράφουν οι γραμμές τους δεν είναι ο κούλ τύπος στον οποίο πιστεύουν οι πιτσιρικάδες, ούτε ο ελιτιστής που βλέπουν οι αντίπαλοί του... Περιγράφουν μάλλον έναν προσγειωμένο τύπο που μπορεί να κάνει σκληρή αυτοκριτική και να κατανοεί βαθιά την αντίθετη άποψη. Δημοσίως μιλά σαν κανονικός άνθρωπος, με κανονικές λέξεις, και συχνά σύνθετη επιχειρηματολογία. Δεν επαναλαμβάνει ένα εύπεπτο μήνυμα ξανά και ξανά. Σαν να προϋποθέτει από τον ακροατή του ότι σκέφτεται... κάτι που οι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο έχουν καιρό ξεχάσει να κάνουν...

Η ψυχολογική ανάλυση των υποψηφίων είναι μακρά παράδοση ενός έθνους εθισμένου στην ψυχανάλυση - και η βάση δεδομένων, μεγάλη. Κατά τον Δείκτη Meyers-Briggs, που κατατάσσει τους ανθρώπους σε 4 κατηγορίες, ο Ομπάμα είναι Ιδεαλιστής. Βλέπει τον εαυτό του ως ηγέτη-καταλύτη για τη μεταμόρφωση απογοητευμένων αμερικανών και το ξεπέρασμα δύο δεκαετιών στείρου κομματισμού. Ο ίδιος κάνει πλάκα με το πόσο ανοργάνωτος είναι και πόσο τον απωθεί η γραφειοκρατία: «Θέλω άξιους ανθρώπους γύρω μου που θα φροντίζουν να δουλεύουν τα συστήματα», λέει.

Οπως όλοι οι ιδεαλιστές, έχει υψηλή «διπλωματική ευφυΐα»: Αναζητά κοινούς τόπους, θέλει να πετυχαίνει συναινέσεις, να καταλήγει σε «αντικειμενικές αλήθειες», και να εμπιστεύεται τους άλλους. Το συχνότερό λάθος των Ιδεαλιστών εκπορεύεται από αυτό: κάνουν συχνά λάθος κρίσεις επειδή προβάλλουν τα δικά τους χαρακτηριστικά σε ανθρώπους που δεν τα διαθέτουν... Και στην ανθρωποφαγική προεκλογική Αμερική αυτό μπορεί να γίνει καταστροφικό -όπως έδειξε η αντίδραση στη δηλωμένη πρόθεσή του να κάτσει και να μιλήσει με τους «εχθρούς της Αμερικής» (βλ. Ιράν και Συρία), ή να αναφερθεί επιτιμητικά στους συντηρητικούς ψηφοφόρους «που κραδαίνουν όπλα, πηγαίνουν στην εκκλησία και φοβούνται ότι δεν είναι σαν κι αυτούς»...

Η βασική πεποίθηση ενός Ιδεαλιστή είναι ότι μπορεί να κινητοποιήσει τους γύρω του, να τους εμπνεύσει με τον ενθουσιασμό του. Ομως η δυνατότητα να πετυχαίνεις κάτι τέτοιο με μια γλώσσα από χρυσάφι, έχει μια παγίδα: να πιστέψεις στη μαγεία των λέξεων. Να πιστέψεις δηλαδή, όπως οι πρωτόγονοι, ότι οι λέξεις είναι μαγικά ξόρκια που η εκφορά τους και μόνο φέρνει αποτέλεσμα.

Στις ΗΠΑ, 47 εκατομμύρια ψηφοφόροι δεν έχουν ιατρική ασφάλιση. Το Σεπτέμβριο 160 χιλιάδες εργαζόμενοι πέρασαν από το λογιστήριο, πριν ανακοινώσουν στις οικογένειές τους ότι απολύθηκαν. Τα όμορφα λόγια λένε λίγα σε εκείνους... «Ισως γι’ αυτό τα ψυχολογικά ιστορικά των ενοίκων του Λευκού Οίκου δεν περιγράφουν κανέναν Ιδεαλιστή μέχρι σήμερα», λέει ο ψυχολόγος Ντέιβιντ Κέρσι, που μελέτησε τους προεδρικούς υποψηφίους. Σε αυτό το σημείο εστιάζει η βασικότερη κριτική που δέχεται (με αιχμή τα βιτριολικά σχόλια της Χίλαρι και τα απαξιωτικά του μπάρμπα Μακέιν)? Εντάξει «Ναι, μπορούμε», όπως λέει το βασικό του σύνθημα. Αλλά τι γίνεται με το «Πώς»;

Τα διαμάντια είναι αληθινά;
Μία άλλη ομιλία, που έγινε με διαφορά ωρών από τη λαμπερή ομιλία της «στέψης» του τον Ιούνιο δημιούργησε υποψίες σε πολλούς. Απευθύνθηκε στο AIPAC, το πιο ισχυρό Ισραηλινό λόμπι, κι υποσχέθηκε γη και ύδωρ:

Οραματίστηκε μια Ιερουσαλήμ «αδιαίρετη, πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ», και έκανε τους Μουσουλμάνους σε όλο τον κόσμο να ανατριχιάσουν... Εσπευσε να ρίξει τις ευθύνες για τον πόλεμο στους Παλαιστίνιους -κι ας σκοτώθηκαν 40 για κάθε ισραηλινό που έχασε τη ζωή του το 2007 (δεκαπλάσια αναλογία από την περίοδο 2000-2005).

Σε όλη την προεκλογική εκστρατεία δεν έχει διαφοροποιηθεί από την προσπάθεια του Λευκού Οίκου να διαιωνίσει την αμερικανική παρουσία στο Ιράκ με 50 γιγάντιες βάσεις.

Απέφυγε να διακηρύξει μια πραγματικά νέα πολιτική για τη Μέση Ανατολή, δεν καταδίκασε τη συγκρουσιακή πολιτική με την Τεχεράνη.

Λίγοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι ο Ομπάμα θα αλλάξει συθέμελα τον τρόπο που η Αμερική πολιτεύεται στον κόσμο, ή το πώς η Ουάσινγκτον αντιμετωπίζει τα ντόπια κοινωνικά στρώματα... Μέχρι σήμερα έδειξε πως η προσαρμοστικότητά του στο κατεστημένο και τον Μέσο Ορο είναι ένα αντανακλαστικό επιβίωσης που κατέχει καλά.

Εχει υποσχεθεί να λέει στους ψηφοφόρους όσα πρέπει να μάθουν και όχι όσα θέλουν να μάθουν. Δεν το ακολουθεί πάντα. Η συμμετοχή του στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης ήταν διακριτική, δεν έσπασε αυγά. Πέρυσι είχε παρομοιάσει την Τυραννία του Πετρελαίου με τον φασισμό και τον κομμουνισμό. Απέφυγε να το αναπτύξει, και δημιούργησε ερωτήματα στην αριστερή πτέρυγα των δημοκρατικών. Θα τα βAλει με το σύστημα ή θα προσπαθήσει να συγκαλύψει τη φθορά του; Η πιο σκληρή κριτική δεν ήρθε από το Ιράν αλλά από τη Λιβύη... με τη μορφή ψυχολογικής διαγνωσης δια χειρός Μουαμάρ Καντάφι: «Φοβούμαστε ότι ο Ομπάμα, επειδή νιώθει μαύρος με σύμπλεγμα κατωτερότητας, θα συμπεριφέρεται χειρότερα από τους λευκούς. Κι αυτό θα είναι τραγωδία». Τον υπερασπίστηκε ένας άλλος εμβληματικός παρίας, ο Φιντέλ Κάστρο. «Το μόνο στο οποίο υπερισχύει ο αντίπαλός του είναι στα χρόνια» - είπε ο ογδοντάρης Κουβανός...

(Η ανάρτηση ελήφθη από την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ")