ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ…

Θα ήθελα, πριν και πάνω από όλα, να συγχαρώ τον νέο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια. Κέρδισε τίμια και καθαρά. Ο λαός τίμησε με την ιερή του ψήφο τον κ. Χριστόφια και τον έστειλε ένοικο στο προεδρικό μέγαρο για τα επόμενα 5 χρόνια. Εύχομαι καλή επιτυχία στον νέο πρόεδρο. Τα υψηλά του καθήκοντα υπαγορεύουν συναινετική δράση για το καλό της Κύπρου μας. Για την επανένωση της νήσου και για μια καλύτερη, ανθρωπινότερη κοινωνία. Επιφυλάσσω το δικαίωμα μου, ως Κύπριος πολίτης να ασκώ κριτική εκεί και όπου, κατά την κρίσιν μου, διαπράττονται εκούσια ή ακούσια σφάλματα.

Αλλά, απαιτείται – αίτημα των καιρών – να υπάρχει ομόνοια στο εσωτερικό μέτωπο. Δεν είναι η ώρα για λαϊκισμούς, φανατισμούς και εσωτερικές, εμφύλιες έριδες. Αδέλφια, είμαστε όλοι Έλληνες της Κύπρου και είμαστε όλοι μαζί. Ενωμένοι πρέπει να πάμε μπροστά με τον νέο πρόεδρο της χώρας μας. Δεν είναι ώρα ούτε για κουκούλες, ούτε για κρυμμένα πρόσωπα, ούτε για σκιές, ούτε για συνθήματα που μας γυρίζουν πίσω, σε χρόνια σκληρά, σε διχόνοιας και πίκρας. Αυτό που προέχει είναι η ενότητα όλων, η σύνθεση μέσα από τις αντιθέσεις και ο αγώνας για επανένωση του τόπου μας. ΜΑΖΙ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ! ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΙ ΤΣΙΜΕΝΤΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ!

ΣΕΙΣΜΟΣ 46,63 ΡΙΧΤΕΡ!

Σεισμός χτες βράδυ στην Κύπρο. Σεισμός ανάλογος με εκείνον του 1993 και του 1998 του ΓΛΑΥΚΟΥ ΚΛΗΡΙΔΗ. Ο ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΚΑΣΟΥΛΙΔΗΣ, μόνος έναντι πολλών, κόντρα στα κομματικά μαγειρέματα των κομματικών μανδαρίνων, κόντρα στις δυσκολίες μιας μακράς προεκλογικής εκστρατείας, κατάφερε να καταγάγει μια μεγάλη εκλογική νίκη. Μόνος έναντι των πολλών κομματικών σχηματισμών, οι οποίοι στήριξαν τον κ. Χριστόφια, ο Γιαννάκης Κασουλίδης κατάφερε να αυξήσει τα εκλογικά ποσοστά του με εκπληκτικό τρόπο. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο για αυτόν τον κόσμο, τον περήφανο κόσμο της μεγάλης, δημοκρατικής και φιλελεύθερης παράταξης. Αξίζει ένα μεγάλο εύγε σε όλους τους Κυπρίους και τις Κύπριες, οι οποίοι τίμησαν με την ψήφο τους τον Γιαννάκη Κασουλίδη, μια ανεξάρτητη και ρηξικέλευθη φωνή με ένα νέο πολιτικό πρόγραμμα και όραμα για τον τόπο.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ. Από σήμερα ανοίγει μια νέα σελίδα για την παράταξη του ΔΗΣΥ. Ο ΔΗΣΥ θα στέκεται ΕΚΕΙ, ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ, ισχυρή αντιπολίτευση και εγγύηση ότι το μέλλον θα ανήκει στους Έλληνες της Κύπρου. Ελπίδα ότι καλύτερες μέρες θα ‘ρθουν για τον τόπο μας.

ΣΕΙΣΜΟΣ, ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ!

Αλαζονεία δεν λέει τίποτα...

Με τεράστια δόση αλαζονείας, ο υποψήφιος πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας αντέδρασε σε ερώτηση των δημοσιογράφων του Mega, στη συνέντευξη που παραχώρησε χθες στο κανάλι, στo πλαίσιo των προεκλογικών παρουσιάσεων των υποψηφίων. «Ρωτάς τον επόμενο πρόεδρο της Δημοκρατίας», είπε οργισμένος στον έκπληκτο δημοσιογράφο Μιχάλη Παυλίδη, ο οποίος έμεινε άναυδος από την απρόκλητη αντίδραση του κ. Χριστόφια. Μάλιστα, το επανέλαβε τρεις φορές κουνώντας με δεικτικό τρόπο το δάκτυλό του προς το δημοσιογράφο, δείχνοντας τεράστια ασέβεια προς το σύνολο των ψηφοφόρων, θεωρώντας δεδομένο ότι θα τον ψηφίσουν.Σε μια άλλη εξέλιξη, και καθώς κινδυνολογούσε περί έλευσης σκοταδισμού αν ο Κασουλίδης εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας μεθαύριο Κυριακή, ο κ. Χριστόφιας είπε μπροστά στα μικρόφωνα: «Μη κακόν των Ελλήνων της Κύπρου να ξανά 'ρθουν στην εξουσία αυτοί οι άνθρωποι».

Λουφκιά με τα λάχανα τζαι κλέφτικο οφτό στον φούρνο…

Κλασικό μενού ειδικά για Κυπραίους! Το σήμα κατατεθέν της κυπριακής, μερακλίδικης κουζίνας. Τζαι κρεμμύδι δίπλα, τζαι ελιές μαύρες, ψουμί, τζαι κανένα ραπανάκι για την όρεξη, τζαι καλό κρασί φυσικά. Ανοίεις τζαι την τηλεόραση τζαι βάλλεις το ΡΙΚ – που ως γνωστό εν τζαι γλύφει την εκάστοτε κυβέρνηση – τζαι θωρείς που την TV το θρίλερ στο ΔΗΚΟ. Ανοίεις τζαι κανένα κουτούιν πασατέμπο φυσικά, γιατί που την πολλήν αγωνίαν ήντα που εν να αποφασίσουν στο ΔΗΚΟ για τον δεύτερο γύρο των εκλογών, μπορεί να φάεις τζαι τα νύσσια σου!
Αλλά το μαειρκόν εν πάντα πετυχημένον, Κωστή μου.
Ναι, 2 τα κομματικά μαγειρεία (ΔΗΚΟ - ΕΔΕΚ) ενώνονται και προτείνουν: Δημήτρη Χριστόφια. Αυτοί ξέρουν! Πάντα το ίδιο παραμύθι. Κάποιοι, οι φωτισμένοι, οι εκλεκτοί, οι Μεσσίες ξέρουν και αποφασίζουν από πριν για σένα, ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ. Κρίνουν πάντα για το καλό της πατρίδας, λένε. Κρίνουν πάντα με γνώμονα το καλώς νοούμενο συμφέρον του λαού, λένε. ΛΑΕ, ΜΕΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΚΕΙΣ ΤΟΥΣ;
Να σας πω εγώ πως βλέπω τα πράγματα; Η μεν ΕΔΕΚ, που στον πρώτο γύρο είχε παρουσιάσει τα μικρότερα ποσοστά συσπείρωσης γύρω από την υποψηφιότητα Τάσσου Παπαδόπουλου, αφού το ¼ περίπου της εκλογικής της δύναμης υποστήριξε Χριστόφια, για να μην διαλυθεί εντελώς ως κόμμα και να παραμείνει καρφωμένη σε θώκους υπουργικούς υποστήριξε Χριστόφια. Ε, ο γιατρός διαφώνησε, αλλά φαίνεται πως ο κ. Ομήρου έχει εξασκηθεί στις συνταγές και τα μαγειρέματα. Το δε ΔΗΚΟ αγνόησε εντελώς τις προτιμήσεις των απλών στελεχών, φίλων και οπαδών της κομματικής του βάσης. Ουσιαστικά πήρε μια απόφαση πολιτικής αυτοκτονίας. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι στις εκλογές τις ερχόμενης Κυριακής το ποσοστό συσπείρωσης του ΔΗΚΟ θα πιάσει πάτο. Και τότε θα αναδυθούν οι βαρύτατες ευθύνες της ηγεσίας του κόμματος. Ένα ισχυρό – το ισχυρότερο – κόμμα του κέντρου θα κινδυνεύει με διάσπαση. Και όλα αυτά γιατί η ηγεσία, λάφυρα μετρώντας, αγνόησε τον παλμό και τη βούληση του απλού ΔΗΚΟϊκού ψηφοφόρου.
Η υποψηφιότητα Γιαννάκη Κασουλίδη έρχεται να δώσει λόγο και φωνή στον πολίτη. Είναι μια υποψηφιότητα, που ξεκίνησε από τη βάση, από τον λαό, από την κυπριακή κοινωνία. Στηρίχτηκε από τη νεολαία, ανδρώθηκε και προχώρησε νικηφόρα κόντρα σε δημοσκοπήσεις, κόντρα σε μαθηματικούς υπολογισμούς. Ο κ. Χριστόφιας λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες δήλωνε ότι στον δεύτερο γύρο θα αναμετρηθεί με τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Τόση αλαζονεία πια; Και όχι μόνο αλαζονεία δείχνει αυτή η τοποθέτηση, αλλά και μια πολιτική νοοτροπία. Αυτήν που βλέπει τους πολίτες ως αρνιά στο κομματικό μαντρί. Ό, τι τους πει ο βοσκός πρέπει να υπακούσουν.
Ε, δεν είναι έτσι, κύριε Χριστόφια. Οι πολίτες και κρίσιν έχουν και νοημοσύνη. Και θα κρίνουν και αυτήν την Κυριακή. Να είστε βέβαιος.
Την Κυριακή αργά το απόγευμα θα ξέρουμε. Ας βαδίσουμε προς την κάλπη με καθαρό μυαλό, μακριά από αχρείαστες εντάσεις και φανατισμούς. Ας βάλουμε το χέρι στην καρδιά και ας αποφασίσουμε ποιος είναι ο εκλεκτός της καρδιάς μας…

Ναι ρε, είμαστε Έλληνες…

Το ακούσαμε και αυτό! Συζητώντας με κάποιους φίλους σε μια συνάντηση που είχα χτες βράδυ, έκπληκτος άκουσα ότι το να λέμε ότι είμαστε Έλληνες είναι εθνικισμός. Το να κρατάμε την ελληνική σημαία είναι εθνικισμός. Το να ψάλλουμε τον εθνικό ύμνο είναι εθνικισμός. Μένω άναυδος με αυτά που ακούω. Τι λέτε, ρε; Είναι εθνικισμός να ομολογούμε το αυτονόητο. Ναι ρε, είμαστε Έλληνες! Τιμή μας και καμάρι μας! Τι πρέπει να λέμε, για να μην είμαστε εθνικιστές δηλαδή; Σε ποιο έθνος ανήκουμε ρε ‘σεις; Στο έθνος της Σπιναλόγκα; Στο έθνος του Ναούρουμ ή της Χαβάη; ΕΛΕΟΣ! ΕΛΕΟΣ πια σε αυτόν τον τόπο. Αυτά όλα εγώ τα ακούω βερεσέ. Αυτές είναι ακαδημαϊκές προσεγγίσεις, οι οποίες αγνοούν ή καλύτερα παραγνωρίζουν την ιστορική αιτιότητα. Σε αυτόν τον τόπο ανέκαθεν υπήρχε ελληνικό στοιχείο. Είμαστε περήφανοι για το ότι ανήκουμε στο ελληνικό έθνος. Αυτές οι τάχατες «προοδευτικές» και «αριστερόστροφες» προσεγγίσεις, οι οποίες ως ένα βαθμό είναι προϊόν της συνειδητής πολιτικής που ακολουθεί το ΑΚΕΛ και τα εκφραστικά του όργανα (ΧΑΡΑΥΓΗ, ΕΔΟΝ, ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ κίνηση φοιτητών) είναι – με όλο το σέβας – επικίνδυνες πολιτικές τοποθετήσεις. Επικίνδυνες για το μέλλον του ελληνισμού σε αυτόν τον τόπο.
Η αναγνώριση του ιστορικού γεγονότος ότι ανήκουμε στο ελληνικό έθνος δεν στρέφεται εναντίον των Τ/Κ συμπατριωτών μας, όπως η ΑΚΕΛική προπαγάνδα καταλογίζει σε όλους μας. Το αντίθετο μάλιστα. Όποιος γνωρίσει και αγαπήσει και σεβαστεί την καταγωγή του, τις ρίζες του, τον πολιτισμό και την παράδοσή του, αυτός είναι που θα σεβαστεί τον πολιτισμό και τις παραδόσεις των άλλων. Και για να ζήσουμε σε αυτόν τον τόπο ειρηνικά, σε μιαν επανενωμένη πατρίδα και σε αγαστή συνεργασία με τους Τ/Κ συμπατριώτες μας, πρέπει να μάθουμε πρώτα από όλα ποιοι είμαστε εμείς…

Μαζί, πάντα μπροστά…

Κυρίες και κύριοι ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών του 2008 έχει περάσει πια στην ιστορία. Κρίνω σκόπιμο να κάνω 3 μικρά σχόλια παρατηρήσεις για τη διαδικασία και το κλίμα μέσα στο οποίο κύλισε η εκλογική αυτή διαδικασία. Κατ’ αρχάς θα πρέπει να επισημάνω το άψογο, από οργανωτικής πλευράς, κλίμα μέσα στο οποίο εκτυλίχθηκε ο πρώτος γύρος της εκλογικής αυτής αναμέτρησης. Και αυτό πρέπει να πιστωθεί και στο πολιτικό αισθητήριο του Κύπριου πολίτη και στη διοικητική οργάνωση της εκλογικής διαδικασίας από τα αρμόδια κυβερνητικά όργανα. Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι αυτές οι εκλογές δεικνύουν και κάτι ακόμα: αποδεικνύουν ότι ο κυπριακός λαός είναι πια πολιτικά ώριμος και έτοιμος να διεξάγει εκλογές με τάξη, χωρίς φανατισμούς, χωρίς ιδεολογικές έριδες και χωρίς κομματικές αγκυλώσεις. Δεν είχαμε παρατράγουδα σε αυτήν την εκλογική διαδικασία και αυτό είναι ενδεικτικό του πολιτικού πολιτισμού ενός εκάστου ημών. Γιατί, ένα φαινόμενο το οποίο πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού στον τόπο μας είναι η πολιτική κοινωνικοποίηση των Κυπρίων πολιτών.

Τέλος, όσο αφορά στις ουσιωδέστερες πτυχές αυτής της εκλογικής αναμέτρησης ένα πρέπει να επισημανθεί: ο Γιαννάκης Κασουλίδης είναι στον δεύτερο γύρο. Ένας νέος άνθρωπος, προσηνής και μειλίχιος, με πολιτικό όραμα, το οποίο στηρίζεται στο πολιτικό επιχείρημα και όχι στις κραυγές και τους προσωπικούς αφορισμούς, διεκδικεί ρόλο στο μέλλον και για το μέλλον του τόπου μας. Ο Γιαννάκης Κασουλίδης προτείνει να βάλουμε όλοι τις διαφορές στην άκρη και να κινηθούμε αποφασιστικά ΜΠΡΟΣΤΑ. Προτείνει να παραμερίσουμε όλοι μας τις όποιες πικρίες, τις όποιες απογοητεύσεις και τις όποιες προσωπικές φιλοδοξίες και να πορευτούμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ.

Η ενότητα, αυτές τις κρίσιμες ώρες για τη φυσική και εθνική επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού, είναι επιβεβλημένη.

Αφήστε την πόλωση και τις κομματικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις στη θέση τους, στο χτες. ΜΑΖΙ πρέπει να προχωρήσουμε!

Με την Κύπρο στην καρδιά και το βλέμμα σε ένα καλύτερο αύριο!

ΣΕΙΣΜΟΣ, ΣΕΙΣΜΟΣ, ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ

Εδώ και αρκετό καιρό ήθελα να φωνάξω αυτό το σύνθημα, αλλά δεν με άφηναν οι δημοσκοπήσεις του κ. Παναγόπουλου, του επικοινωνιολόγου του απερχόμενου πια – επιτέλους – προέδρου κ. Τάσσου Παπαδόπουλου. Ο ΔΗΣΥ εκεί, εκεί, ψηλά στην κορυφή! Τιμημένα συνθήματα βγαλμένα μέσα από την ψυχή του κάθε συναγερμικού ψηφοφόρου. Παλιά συνθήματα, που δονούσαν τον αέρα το 1993 και το 1998 και – εις αύριον τα σπουδαία – γιατί όχι και το 2008! Παλιά συνθήματα την εποχή που η πολιτική προσωπικότητα του Γλαύκου Κληρίδη βρισκόταν στο πηδάλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διαψεύστηκαν οι Κασσάνδρες, που μιλούσαν για διάσπαση της μεγάλης δημοκρατικής, φιλελεύθερης παράταξης. Διαψεύστηκαν όλες οι δημοσκοπήσεις που έδειχναν τον Γιαννάκη Κασουλίδη να χάνει αυτήν την εκλογική αναμέτρηση. Ευτυχώς ο κυπριακός λαός δεν επέλεξε ούτε τα κουτόχορτα, ούτε τα αρκολάχανα! Επέλεξε μια νέα πολιτική πρόταση για το μέλλον.

Η υποψηφιότητα Κασουλίδη είναι εδώ, για να ΕΝΩΣΕΙ όλους τους Κύπριους πολίτες και να εξασφαλίσει τις προοπτικές ενός καλύτερου αύριο. Η κατά Ιωάννη νίκη, είναι νίκη ενός σύγχρονου πολιτικού λόγου, είναι νίκη της Κύπρου, είναι προμήνυμα ότι όλοι ενωμένοι πρέπει να πάμε μπροστά. ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!

Δώστε βήμα στους νέους…

Η συντριπτική νίκη του Αλέξη Τσίπρα στις εσωκομματικές εκλογές για ανάδειξη ηγεσίας στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, περνά ένα φοβερό, για τον καθεστωτισμό της ελληνικής πολιτικής σκηνής, μήνυμα. Μετά τις πρόσφατες εθνικές εκλογές στην Ελλάδα, φρονώ, ότι ο αυστηρός δικομματισμός έχει εισέλθει – ίσως και ανεπιστρεπτί – σε μια φάση οξείας αμφισβήτησης. Μετά τις πρόωρες εκλογές του 2007 άρχισε σταδιακά να αλλάζει η κοινωνική και πολιτική γεωγραφία της Ελλάδας: οι δυνάμεις της Αριστεράς ανεβαίνουν όσο αφορά στα εκλογικά τους ποσοστά και ταυτόχρονα, τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση χάνουν τις δυνάμεις τους. Η νίκη Τσίπρα έρχεται, κατά τη δική μου άποψη, να ενισχύσει αυτό το μετεκλογικό σκηνικό. Φέρνει μια δυναμική στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ο οποίος έχει τη μοναδική ιστορική ευκαιρία να εμβολίσει τους ψηφοφόρους του αδρανούς και ιδεολογικά εκφυλιζόμενου ΠΑΣΟΚ. Η νίκη Τσίπρα όμως στέλνει και ένα μήνυμα στους καρεκλοκένταυρους των κομμάτων. Δώστε βήμα, λόγο και φωνή στους νέους ανθρώπους. Η ανοχή στη δικτατορία του γήρατος – όχι του γήρατος της μορφής, αλλά των ιδεών – έχει τελειώσει. Οι νέοι απαιτούν να έχουν συμμετοχή στα κοινά. Δεν θέλουν να είναι στον πάγκο. Θέλουν να είναι μέσα, στο παιχνίδι, στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων. Βαρεθήκαμε πια τους Καραμανλήδες και τους Παπανδρέου. Δεν είναι κληρονομικό φέουδο η δημοκρατία και τα αξιώματά της, για να διαμοιράζονται μεταξύ κληρονόμων ευγενών οικογενειών.

Αυτό το μήνυμα πρέπει να φτάσει παντού. Και στην Κύπρο επίσης. Οι νέοι είναι λιγάκι ανώριμοι στη χώρα μου, την Κύπρο. Είναι τα παιδιά με τις γκόμενες, τις μερσεντές και τη μάμα τζαι τον παπά. Είναι καιρός, επιτέλους, να ξυπνήσουμε και να απαιτήσουμε τον δέοντα σεβασμό. Είμαι αισιόδοξος ότι μπορεί να γίνει κατορθωτή αυτή η αναγέννηση. Δεν είμαστε όλοι μας ναρκωμένοι. Στα πανεπιστήμια, στις αλάνες, στους τόπους βιοπάλης υπάρχουν και κάτι ακονισμένα μυαλά… Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ακονισμένα και οξυδερκή μυαλά υπάρχουν εκεί που δεν το περιμένεις… Είναι η ώρα να ξυπνήσουμε και εμείς και να απαιτήσουμε το δίκιο μας, να χτίσουμε ένα κόσμο καλύτερο. Για να μη μας κοροϊδεύουνε κάποιοι πολιτικάντηδες της δεκάρας και κάποιοι τάχατες σοφοί, που όμως χρωστάνε γραμμάτια στα κρυφά τους αφεντικά. Ας πάρουμε το μέλλον μας στα χέρια μας… Ας αποδείξουμε ότι δεν τρώμε κουτόχορτο…

Η παράστασις!

Εξαιρετική παράστασις! Σπάει ταμείο κάθε βράδυ. Προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερης ερμηνείας των πρωταγωνιστών. Εδώ που τα λέμε, Παραδεισιώτες και Παραδεισιώτισσες, οι πρωταγωνιστές έχουν έμφυτο το τάλαντο της υποκρισίας, της υποκριτικής ήθελα να πω! Πρωταγωνιστές ακτινοβολοεμβελούς κύρους. Τέτοια ομάδα ούτε ο Αλέξης Μινωτής δεν είχε ποτέ! Ούτε ο Φώσκολος! Οι πρωταγωνισταί 2. Πλαισιούνται πάντως επαξίως από μια χορεία εκλεκτών υποκριτών, η οποία αποδίδει εμβριθώς τον σκηνικό της ρόλο. Γράφει επί σκηνής. Η παράστασις ανεβαίνει κάθε βράδυ, στις 08:15 περίπου και είναι ελεύθερη, τι λέω ελεύθερη, υποχρεωτική είναι για το «απλό» κοινό. Μα είναι δυνατόν να ανεβαίνει τέτοια παράσταση και εσείς να είστε αλλού. ΦΤΟΥ σας! Και πάλι ΦΤΟΥ σας! Ποιεί τα ήθη η παράστασις. Διαμορφώνει τη νόησή μας και μας φτιάχνει χαρακτήρα, σε αυτές τις δύσκολες μέρες του σύγχρονού μας βίου. Οξύνει τη σκέψη και καλλιεργεί το πνεύμα κριτικής σε καιρούς νιρβάνας και αποχαύνωσης. Ξέρετε εσείς… Κάθε βράδυ στις 08:15 λοιπόν όλοι στους δέκτες των τηλεοράσεων σας εμπρός! Τι και αν βλέπετε μόνο το κρατικό κανάλι, λίγο από συνήθεια, λίγο από «πατριωτισμό», όπως λέει και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Δημοκρατίας της Κύπρου. Άκουσον άκουσον, λέμε εμείς, αλλά δεν είναι εδώ το θέμα. Η παράστασις είναι διακαναλική. Δεν ξεχωρίζουν οι πρωταγωνιστές κανάλια και ιστορίες. Όσο περισσότερα τόσο το καλύτερο. Εγώ σας το λέω. Μη μου πείτε μετά ότι δε σας ενημέρωσα περί της παραστάσεως.

«Καραλεβέντες» του ντουνιά. Τάσσος και Δημήτρης. Ο Τάσσος προσπαθεί να πάρει το προβάδισμα στους διπλωματικούς χειρισμούς που στοχεύουν στη λύση του κυπριακού. Τώρα! Στο παρά πέντε των εκλογών. Τόσο καιρό τι κάνατε, κύριε Τάσσο μας; Μετά το ΟΧΙ του λαού, το απόλυτο κενό. Τίποτα δεν εκινείτο. Η θέα όμως της καρέκλας έδωσε νέα ώθησιν στα πράματα. Ε ρε γλέντια… Ο Δημητράκης θυμήθηκε μετά από 4 ½ χρόνια συγκυβέρνησης με τον Τάσσο ότι διαφωνούν σε βασικά θέματα. Και τότε πως συγκυβερνήσατε τόσα χρόνια, σύντροφε; Με ποια ιδεολογική και αξιακή βάση και με ποιο κίνητρο, με ποιο σκοπό; Με σκοπό και στόχο την εξουσία; Την καρέκλα; Τα συμπεράσματα δικά σας, Παραδεισιώτες και Παραδεισιώτισσες. Και η παράστασις αυτή απευθύνεται στους πολίτες. Οι πρωταγωνιστές πιστοί στο ραντεβού τους, κάθε βράδυ από τη σκηνή των δελτίων ειδήσεων, αποδεικνύουν το ταλέντο τους, το της υποκριτικής. Πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους πολίτες της άμοιρης κυπριακής και ελληνικής μπανανίας και αυτοί παρακολουθούν χάσκοντας, με το στόμα ανοικτό, ως κεχηναία φερέφωνα, τη σοφία των μεγάλων ταγών. Και όταν καταλάβεις τι γίνεται είναι πια πολύ αργά. Όλες οι μεγάλες και ειλικρινείς συζητήσεις του Έλληνα γίνονται πάντοτε a posteriori. Όταν ο συναγερμός ηχήσει όλα έχουν τελειώσει ήδη για τον Έλληνα. Δεν υπάρχει λόγος να τρέξει, να γλιτώσει απ’ το κακό. Αυτό έχει συντελεστεί. Πως το λέει ο Χάρυ Κλύν; «Με λόγια και λόγια και λόγια σε φέρανε τούμπα ξανά και ενώ σου την ‘καναν λαμόγια, πάλι τους πίστεψες μαλακά, πιο μαλακά, πάλι τους πίστεψες πιο μαλακά»!

Έλληνες, παιδιά! Αθάνατοι, ξεβράκωτοι κι ωραίοι! Μόνο με τους Αλβανούς ξέρουμε να συγκρουόμαστε. Είμαστε «ανώτεροι» βλέπετε. Με τον κακό, στραβό και ανάποδο εαυτό μας, τον εύπιστο και αφελή όλα είναι εντάξει. Τελικά μαντέψατε τον τίτλο της παραστάσεως; Τον μαντέψατε; Όχι; «Βουλώστε το και ακούστε»! Όχι, παρεξηγήσατε. Δεν το λέω σε σας. Ο τίτλος της παραστάσεως των 5 είναι αυτός. Κάθε βράδυ η ίδια παράστασις. Ας όψεται και η AGB. Ας όψεται η βλακεία των Μέσω Μαζικής Μαλάκυνσης Εγκεφάλων. «Βουλώστε το και ακούστε»! Η παράστασις. Και θεατές όλοι εμείς! Το θέμα είναι ως πότε…

ΘΑ και ΘΑ και ΘΑ… να τον, τον παραμυθά!

Τις προηγούμενες μέρες έκπληκτος ο Κύπριος πολίτης, ο οποίος σαρώνεται καθημερινά από την ακρίβεια, τις οικονομικές δυσκολίες εξαιτίας των πενιχρών μισθών και συντάξεων τις οποίες λαμβάνει, τις ανατιμήσεις σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης, τις ανατιμήσεις στο πετρέλαιο, τις προς τα πάνω στρογγυλοποιήσεις λόγω της εισαγωγής του ευρώ, παρακολούθησε τις εξαγγελίες του απερχόμενου προέδρου της Δημοκρατίας κ. Τάσσου Παπαδόπουλου για το «νέο» πρόγραμμα, το οποίο προτίθεται ο κ. Παπαδόπουλος να ακολουθήσει εάν και εφόσον επανεκλεγεί. Από τις εξαγγελίες αυτές προκύπτουν κάποια βασικά ερωτήματα και καταγράφονται βασικές ενστάσεις και ουσιαστικοί προβληματισμοί αναφορικά με την αξιοπιστία του πολιτικού προγράμματος – αν μπορεί να ονομαστεί πρόγραμμα – του κ. Παπαδόπουλου. Προβληματισμοί οι οποίοι πρέπει επιτέλους να απασχολήσουν τους πολίτες σοβαρά. Γιατί το μεγάλο στοίχημα της δημοκρατίας και του ορθού πολιτικού λόγου πρέπει να είναι να δίνουν λόγο, άποψη και φωνή στους πολίτες, οι οποίοι με τη σειρά τους, για να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους ως πολίτες πρέπει να μάθουν κριτικά να σκέφτονται και πάντοτε να ελέγχουν τα όσα οι πολιτικοί μανδαρίνοι τους «πασάρουν» ως λογικά και αυτονόητα. Αν πάσχουν από κάτι οι σύγχρονες αστικές δημοκρατίες είναι από την κυριαρχία του αυτονόητου. Σε αυτές τις εκλογές, φίλες και φίλοι, πρέπει να σκεφτείτε και να ελέγξετε κριτικά τα όσα ακούτε, ό,τι σας λένε τα εκλογικά επιτελεία και οι υποψήφιοι.

Οι κ. Παπαδόπουλος και Χριστόφιας έχουν αναδυθεί τις τελευταίες εβδομάδες σε μια λογική σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ τους για το ποιος θα κάνει τις περισσότερες προεκλογικές υποσχέσεις στους πολίτες, με στόχο και σκοπό να κερδίσει – να το πω πιο προκλητικά; – να υφαρπάσει την ψήφο τους. Κύριοι, ο κυπριακός λαός περίμενε μεγαλύτερη σοβαρότητα από τους δυο μέχρι τώρα κορυφαίους πολιτικούς και πολιτειακούς αξιωματούχους αυτού του τόπου. Κύριοι, οι πολίτες δεν τρώνε «κουτόχορτο». Μπορούν να κρίνουν, έχουν μυαλό και σκέφτονται. Δεν είναι «βλαμμένα» ούτε και αφελή, όπως θέλετε να νομίζετε, τα νέα παιδιά, οι συνομίληκοί μου, οι οποίοι θα προσέλθουν στις κάλπες. Και ταυτόχρονα, ούτε και ο συνταξιούχος θα πειστεί με τα ευχολόγια σας και τις εύκολες, πλην ανέφικτες προεκλογικές σας δεσμεύσεις, αλλά ούτε και ο πολύτεκνος, ούτε και ο αγρότης, ούτε και ο μισθωτός, ούτε και ο φοιτητής, ούτε και ο ασθενής. Κανένα δεν πρόκειται να ξεγελάσουν οι προεκλογικές σας ατάκες, γιατί όλοι αυτοί και όλοι εμείς νιώσαμε την κοινωνική αναλγησία του κράτους όλα αυτά τα 5 χρόνια. Νιώσαμε ότι ενώ βελτιώνονταν οι οικονομικοί δείχτες, η καθημερινότητά μας και η οικονομική μας ευχέρεια μειωνόταν ακόμα πιο πολύ.

Ο κ. Παπαδόπουλος, ο οποίος αποδίδει μόνος του στον εαυτό του τα εύσημα και βάζει μόνος του άριστα στην εσωτερική και οικονομική του πολιτική, κυβερνούσε μαζί με τον κ. Χριστόφια αυτά τα 5 χρόνια, στα οποία οι πολίτες είδαν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται και το κράτος να μένει απαθές απέναντι στα προβλήματα και τα δίκαια αιτήματά τους. Άρα, γιατί εγώ, εσύ, εμείς να υποστηρίξουμε ξανά τους υπεύθυνους για τη δεινή οικονομική μας κατάσταση; Γιατί να εμπιστευθούμε τον ίδιο κυβερνήτη, τον Τάσσο Παπαδόπουλο για δεύτερη φορά; Ποια είναι αξιοπιστία του πολιτικού του λόγου και ποια η διασφάλιση ότι όσα μας υπόσχεται τώρα θα τα κάνει πράξη; Σύμφωνα μάλιστα με τον πρώην εταίρο του στην κυβέρνηση, τον «σύντροφο» Χριστόφια, οι υποσχέσεις που τώρα μας αραδιάζει ο κ. Παπαδόπουλος είναι ό,τι δεν υλοποίησε την πρώτη πενταετία. Δηλαδή, κύριε Παπαδόπουλε, μας σερβίρετε ξαναζεσταμένο φαγητό;

Και κάτι άλλο: αν ο κάθε υποψήφιος ανοίγει το στόμα του και λέει ό,τι του κατέβει, καταστρώνει εκθέσεις ιδεών απλώς και μόνο, για να παρασύρει τους πολίτες και να τον ψηφίσουν, τότε ο πολιτικός λόγος έχει πρόβλημα. Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι οι υποψήφιοι σε μια προεκλογική αντιπαράθεση πρέπει να προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος με την αξιοπιστία του προγραμματικού τους λόγου. Ενός προγράμματος, το οποίο θα στηρίζεται σε μια λογική επιχειρηματολογία και θα προβλέπει και την παραμικρή οικονομική λεπτομέρεια, ώστε να εξασφαλίζεται η πλήρης εφαρμογή του. Όταν αυτός όμως ο προγραμματικός λόγος είναι ένα συμπίλημα, ένας αχταρμάς εύκολων λόγων και λαϊκίστικων «θα», τότε τα πράγματα για ένα τόπο είναι δύσκολα. Χάνεται η αξιοπιστία της πολιτικής ως ιδέας και ως πρακτικής, αφοί όσα λέγονται προεκλογικά, μένουν μόνο στα χαρτιά, δεν εφαρμόζονται ποτέ. Καταστρέφεται η σχέση εμπιστοσύνης πολίτη και πολιτικού και τίποτε δεν πρόκειται να πάει κατ’ ευχή για αυτόν τον τόπο. Αν είναι τέτοιο επίπεδο πολιτικού λόγου που θέλουμε ως κράτος και κοινωνία, τότε ας επικροτήσουμε τους συβαρίτες πολιτικούς, της μαλθακότητας, του λαϊκισμού, της δημαγωγίας, των εύκολων σχεδιασμάτων και λόγων. Αν όμως θέλουμε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος και αν θέλουμε να αισθανόμαστε ότι ο πολιτικός είναι δίπλα μας με πρακτικές λύσεις για τα προβλήματά μας και όχι με λόγια εύκολα και ανεφάρμοστα, πρέπει να εμπιστευτούμε νέους ανθρώπους με όραμα και σχεδιασμό. Νέους ανθρώπους, οι οποίοι θα μιλούν τουλάχιστον τη γλώσσα της αλήθειας. Μιας αλήθειας που μπορεί ορισμένες φορές να μην μας αρέσει, αλλά θα ξέρουμε τουλάχιστον ότι οι νέοι αυτοί πολιτικοί, σε αντίθεση με τους πολιτικούς του ’60 που υπόσχονται τα πάντα και ύστερα αθετούν τις περισσότερες υποσχέσεις τους, θα είναι ειλικρινείς και σταθερά δίπλα μας.

New York, London, Strakka…

New York. Όλοι θα έχετε δει από τους δέκτες των τηλεοράσεών σας το θέαμα των αυτοκινητοπομπών που μεταφέρουν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ George Bush. Προπορεύονται ειδικοί αντιτρομοκρατικοί ουλαμοί, μπας και χτυπήσει ο Μπίν Λάντεν, ακολουθούν ειδικά ραντάρ, μπας και πλακώσει καμιά ρουκέτα από τον Ιρανό πρόεδρο, και μετά από καμιά διακοσαριά ασφαλίτες του FBI εμφανίζεται σε θωρακισμένη λιμουζίνα ο πιο διάσημος ηλίθιος του κόσμου. Βίος και πολιτεία του George Bush. Ενός βλακός που αυτοαποκαλείται πλανητάρχης και που έχει αιματοκυλίσει την ανθρωπότητα. Και να τύχει και επισκεφτεί και πάει και καμιά «ειρηνευτική» αποστολή – ο Θεός να βάλει το χέρι του – η σύνθεση της αυτοκινητοπομπής ενισχύεται με πυραύλους εδάφους – αέρος και ειδικές αποστολές F – 16. Είναι να τρελαίνεται κανείς. Και όλα αυτά, για να διασωθεί ο πιο διάσημος ηλίθιος του κόσμου.
London. Θα έτυχε να δείτε και καμιά αυτοκινητοπομπή με την Θάτσερ παλαιότερα ή πιο πρόσφατα με τον Τόνυ. Τον Τόνυ, το super boy. Τον Τόνυ του Ιράκ, τον Τόνυ των σκανδάλων… Θωρακισμένη μερσεντές απαραίτητη. Και φυσικά οι πράκτορες της Scotland Yard σε επιφυλακή. Δεν είναι τυχαίο πρόσωπο ο/η πρωθυπουργός της Βρετανίας.
Strakka… Ένας λεβέντης, ένας αγωνιστής, μια κορυφαία προσωπικότητα της πολιτικής σκηνής μιας τοπικής υπερδύναμης, πρέπει να διαφυλαχθεί. Η αυτού εξοχότης, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας – ο απερχόμενος δηλαδή – ο «εθνάρχης» Τάσσος Παπαδόπουλος περνάει από τους δρόμους μιας περιφερειακής υπερδύναμης, της Κυπριακής Δημοκρατίας. Υπερδύναμης, κυρία μου. Είμαστε η πρώτη χώρα στην εξαγωγή… χαλλουμιού. Με το χαλλούμι κινούμε τις πολιτικές εξελίξεις της περιοχής. Ο πρόεδρος λοιπόν μιας τέτοιας χώρας χρειάζεται μια ανάλογη προστασία. Μια θωρακισμένη λιμουζίνα και καμιά πενηνταριά ασφαλίτες, μπας και τύχει να κόψει τον δρόμο κανένας κάτοικος του Ακάμα τζαι σύρει του καμιά τομάτα…
STOP! Σε τι χώρα ζούμε, Παναγία μου; Τι αλαζονεία είναι αυτή, κύριε Παπαδόπουλε; Σκεφτείτε τουλάχιστον ότι κινδυνεύουν οι αστυνομικοί που σας συνοδεύουν. Είναι το δεύτερο ατύχημα της προεδρικής αυτοκινητοπομπής, που βλέπει το φως της δημοσιότητας. Και όσοι από σας οδηγούνε στους δρόμους της πρωτεύουσας θα ξέρουν ότι όταν η προεδρική αυτοκινητοπομπή περνά παραλύουν τα πάντα. Ακόμα λίγο θα βαράμε προσοχή! Και επειδή είναι τόσοι πολλοί οι αστυνομικοί της προεδρικής αυτοκινητοπομπής είναι φυσικό να δημιουργούνται ατυχήματα και να κινδυνεύουν ζωές, κυρίως αν τύχει να περνάει η Αυτού εξοχότης σε ώρες αιχμής. Να με συγχωρεί η χάρη σας. κύριε Παπαδόπουλε, αλλά αυτό είναι, φρονώ, ζήτημα μείζονος πολιτικής σημασίας. Δεικνύει την αλαζονεία σας και την καθεστωτική σας αντίληψη σχετικά με την εξουσία. Αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να εκπλήττει τους πολίτες. Τα στελέχη του επιτελείου σας κηρύττουν καθημερινά ότι όποιος ασκεί κριτική στους χειρισμούς σας όσο αφορά στο κυπριακό, είτε είναι συνήγορος της Τουρκίας, είτε υποσκάπτει τους θεσμούς. Δηλαδή, κ. Παπαδόπουλε, εσείς είστε η προσωποποίηση των θεσμών; Όποιος διαφωνεί με τους χειρισμούς σας είναι προδότης; Όποιος διαφωνεί μαζί σας σε επίπεδο πολιτικών χειρισμών σας υβρίζει επί του προσωπικού; ΕΛΕΟΣ! Τέτοιαν αλαζονεία πρώτη φορά βλέπω στην ζωή μου. Ο λαός όμως δεν τρώει ούτε τα… λάχανά σας, ούτε το κουτόχορτό σας. Και θα το δείτε…

TRIANTAFYLLO – Themos HELLAS PRODUCTIONS

Κάποιων δημοσιογράφων το θράσος και η αλαζονεία έχουν ξεπεράσει τα όρια. Απειλούν ανθρώπους από τηλεοράσεως και ωστόσο μένουν ανενόχλητοι. Κανείς δεν τους εγκαλεί ή έστω κανείς δεν τους θυμίζει ότι η δημοσιογραφία ως λειτούργημα διέπεται από κανόνες δεοντολογίας και στόχο της έχει τον άνθρωπο. Όχι για να εξευτελίσει, όχι για να τον μειώσει, όχι για να τον τσαλαπατήσει, αλλά για να τον βοηθήσει να δει την αλήθεια και να βρει τον σωστό βηματισμό στην ζωή του. Ωστόσο, κάποιοι δημοσιογράφοι είναι λαμόγια. Τα παίρνουν χοντρά από τους κρατούντες, γίνονται παπαγαλάκια της εξουσίας, για να σώσουν το τομάρι τους και να ικανοποιήσουν την ναρκισσιστική τους αλαζονεία τους. Κάποιοι μάλιστα έφθασαν στο σημείο να καρφώνουν τους «φίλους» τους, γιατί είναι οι super αδιάφθοροι προασπιστές του δημοσίου καλού. Περιττό να σας πω, ω εκλεχτοί δημοσιογραφικοί καρεκλοκένταυροι, ότι ο κόσμος δεν σας εμπιστεύεται πια. Ξέρει την αλήθεια: για τις μίζες σας, τα DVD σας, τις μυστικές συναντήσεις σας με τους κρατούντες. Ε όχι όμως να βγαίνετε και από πάνω και να απειλείτε και τους καλλιτέχνες. Η σάτιρα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Αντιθέτως, είναι πάντα δίπλα στους πολίτες. Αποκαλύπτει τις σκοτεινές πτυχές προσώπων και καταστάσεων. Σχολιάζει δηκτικά – ναι, δηκτικά – κοινωνικές κακίες και αδικίες. Και θα συνεχίσει να το κάνει. Δεν σας φοβάται. Η σάτιρα – ο Λαζόπουλος, ο Χάρυ Κλύνν, ο Σωτήρης Μουστάκας από εκεί που βρίσκεται – στέλνει χαιρετίσματα στη βλακεία σας. Ξέρει ότι κάποιοι δημοσιογράφοι σέρνονται μέχρι το επίπεδο της κλειδαρότρυπας, για να κερδίσουν την είδηση. Ξέρει ότι κάποιοι δημοσιογράφοι είναι τραμπούκοι. Αλλά η σάτιρα δεν θα σιωπήσει. Θα σας τα ψάλλει. Ας είν’ καλά τα Τσαντίρια…

I NEED A HERO…

Γιατί, κυρίες και κύριοι, αυτός ο τόπος θέλει καινούργια μυαλά. Θέλει ήρωες, αγωνιστές, για να σωθεί. Θέλει super πατριώτες. Σαν τον Ντικάπριο στον Τιτανικό ένα πράμα. Να παλεύει με τα κύματα, για να σώσει την Κυπριακή Δημοκρατία από τους συνωμότες, οι οποίοι μηχανεύονται τη διάλυση του κράτους μας και οι οποίοι καταστρώνουν μυστικά σχέδια και εξυφαίνουν ύποπτες συνωμοσίες με τους «ναιναίκους» και τους Ελληνοκύπριους προδότες. Μα τι παπάρες είναι αυτές; Τι θεωρίες συνωμοσίες είναι αυτές; Ο λαϊκισμός του επιτελείου του Τάσσου Παπαδόπουλου αναβιώνει τον αλυτρωτικό εθνικισμό στους κόλπους της κυπριακής κοινωνίας. Αλυτρωτισμό του τύπου «πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι». Ακόμα νομίζετε ότι μιλάτε σε ηλιθίους, κύριε Παπαδόπουλε; Ακόμα νομίζετε ότι τρώμε κουτόχορτο; Απορία ψάλτου, βήξ! Αφού δεν έχετε έργο να παρουσιάσετε στον κυπριακό λαό, αφού δεν έχετε μια σύγχρονη πολιτική πρόταση να καταθέσετε στους πολίτες, καταφεύγετε σε ανέξοδους λαϊκισμούς και υπερπατριωτικές κορώνες και συνεχίζετε να καλλιεργείτε διαιρετικές τάσεις ανάμεσα στους πολίτες. Εσείς και μόνο εσείς είστε ο ήρωας, κύριε Παπαδόπουλε; Όλοι οι άλλοι, όλοι εμείς είμαστε προδότες; Όσοι συμπολίτες μας ψήφισαν ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν είναι προδότες; Κύριε Παπαδόπουλε, αν από κάτι κινδυνεύουν οι πατρίδες είναι από τους super πατριώτες και τους αυτόκλητους «εθνάρχες». Ε δεν θα πάρουμε! Δεν είμαστε μαλάκες, γαμώτο… Δεν είμαστε…

Δικτατορία Καρεκλά…

Ο γνωστός δημοσιογράφος του ΡΙΚ Γιάννης Καρεκλάς με τη στάση που τηρεί τις τελευταίες εβδομάδες απέναντι στους υποψηφίους για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας αποδεικνύει ότι η δημοσιογραφία ακόμα και στην μικρή Κύπρο δεν είναι αυτόνομη. Για να είμαστε πιο ακριβείς κάποιοι λειτουργοί των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, κάποιοι δημοσιογράφοι δεν διατηρούν την ανεξαρτησία σκέψης. Έχουν κρυφά αφεντικά και ανοιχτές γραμμές με πολιτικά γραφεία και πολιτικούς «νονούς». Με τη μεροληπτική, υπέρ του απερχόμενου προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου, στάση την οποία επιδεικνύει ο κ. Καρεκλάς, αποδεικνύει ότι κάποιοι δημοσιογράφοι δεν ασκούν αδέκαστα το καθήκον τους, καθήκον ενημέρωσης των πολιτών, μετατρέποντας τα ΜΜΕ σε ΜΜΜΕ (Μέσων Μαζικής Μαλάκυνσης Εγκεφάλων). Ο κ. Καρεκλάς δεν καταφέρνει να κρύψει τις ιδιαίτερες πολιτικές του πεποιθήσεις και προτιμήσεις εν όψει των επικείμενων προεδρικών εκλογών. Δεν είναι αμάρτημα να ανήκει κάποιος δημοσιογράφος σε ένα ιδεολογικό και παραταξιακό χώρο. Είναι όμως αντιδεοντολογικό να δείχνει και με προκλητικό τρόπο – όπως κάνει ο κ. Καρεκλάς – να «πλασάρει» στον λαό την άποψή του ως τη μοναδική ορθή επιλογή. Κατ’ επανάληψη ο κ. Καρεκλάς συμπεριφέρεται υποτιμητικά στους κ. Ματσάκη και Θεμιστοκλέους, δίνοντας τους όχι μόνο λιγότερο τηλεοπτικό χρόνο από ό,τι δίνει στους λοιπούς τρεις βασικούς υποψηφίους, όχι μόνο τους συμπεριφέρεται με επιθετικότητα, ειρωνευόμενος τις θέσεις τους και αφαιρώντας τους αδικαιολόγητα τον λόγο, αλλά τους μεταχειρίζεται ως να είναι «κομπάρσοι» στην πολιτική ζωή του τόπου. Απέναντι στη δικτατορία της εικόνας, στη δικτατορία Καρεκλά οι ελεύθεροι πολίτες σηκώνουν ανάστημα και απαντούν με παρρησία ότι βλέπουν και κρίνουν. Δεν τρώνε κουτόχορτο και δεν πρόκειται να αφήσουν κανένα λαμόγιο να τους παραπλανήσει. Ελπίζω, όσο ακόμα στέκει η δημοσιογραφία σε αυτόν τον τόπο, κάποιοι λειτουργοί της να πάρουν το μήνυμα…

Σπουδαία τα λάχανα…

Τις προηγούμενες μέρες παρακολουθήσαμε την επίσκεψη του τέως καγκελαρίου της Γερμανίας του κ. Σρέντερ στα κατεχόμενα. Μια εξέλιξη δυσάρεστη και αρνητική, όσο αφορά στο κυπριακό πρόβλημα. Ο κ. Σρέντερ πρέπει να αναλογιστεί τις πράξεις του: αναγνωρίζει ένα παράνομο έκτρωμα, το οποίο αυτοαποκαλείται «κράτος». Αναγνωρίζει και δικαιώνει με τη στάση, τη συμπεριφορά και τις δηλώσεις του, την παράνομη εισβολή και κατοχή από τις τουρκικές δυνάμεις μέρους από την επικράτεια μιας χώρας μέλους της Ε.Ε. Θα συμφωνήσω με την εκτίμηση του εκπροσώπου της κυβέρνησης κ. Βασίλη Πάλμα, ότι το δίκαιο και οι αρχές θυσιάζονται στον βωμό του οικονομικού κέρδους. Απαράδεκτη είναι λοιπόν η στάση του τέως Γερμανού καγκελαρίου και ως τέτοια πρέπει να προβληθεί στο εξωτερικό, ώστε και ο κ. Σρέντερ να τεθεί προ των ευθυνών του και η γερμανική κυβέρνηση – στην οποία μετέχει και το σοσιαλιστικό κόμμα, το κόμμα του κ. Σρέντερ – να δώσει διευκρινίσεις. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσει, για παράδειγμα, η γερμανική κυβέρνηση αν οι ενέργειες του τέως καγκελαρίου δεσμεύουν την εξωτερική της πολιτική καθ’ οιονδήποτε τρόπο.

Από την άλλη πλευρά δεν μπορεί η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να αδιαφορούν για αυτές τις εξελίξεις και να τις υποβιβάζουν στο επίπεδο ενός απλού, διπλωματικού επεισοδίου ρουτίνας. Να θυμίσω ότι ο κ. Σρέντερ δεν είναι μόνο ένας κορυφαίος, στην χώρα του και στην Ευρώπη, πολιτικός άνδρας, αλλά και ένας ισχυρός οικονομικός παράγοντας. Φράσεις, λοιπόν, του τύπου «σπουδαία τα λάχανα» ποτέ δεν πίστευα, προσωπικά, ότι θα τις άκουγα από το στόμα ενός υπεύθυνου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δυστυχώς, ο κ. Παπαδόπουλος μας ξάφνιασε – και εμένα προσωπικά – για άλλη μια φορά δυσάρεστα. Δεν μπορεί ο τόπος σου να δέχεται τους κολάφους, τα χαστούκια της διεθνούς κοινότητας, αλλά και μεμονωμένων ισχυρών προσωπικοτήτων, στόχος των οποίων είναι η αναβάθμιση – ίσως και αναγνώριση – του ψευδοκράτους, και εσύ να απαντάς με εκφράσεις του καφενείου. Εκφράσεις που το μόνο που αποδεικνύουν είναι τον εφησυχασμό, στον οποίο έχει βουλιάξει η κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου, όσο αφορά στο κυπριακό. Είναι λάθος να επιρρίπτεις τις ευθύνες στην αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου σου ή να ζητάς με φτηνούς αντιπερισπασμούς, οι οποίοι ανακαλούν δυσάρεστα γεγονότα του χτες, να επιρρίψεις ευθύνες στους πολιτικούς σου αντιπάλους. Είναι λάθος, ενώ είσαι κυβέρνηση και έχεις την ευθύνη για τη διασφάλιση του μέλλοντος του τόπου σου, να κοιτάς στο παρελθόν και να μένεις προσκολλημένος στο χτες. Είναι λάθος. Και αυτό το λάθος το πληρώνει ο τόπος σου. Αξίζει, αλήθεια, προκειμένου εσύ να κερδίσεις θέσεις και αξιώματα, να θυσιάζεις το καλό του τόπου σου; Αξίζει;

Αυτό το χέρι…

«Αυτό το χέρι», δήλωσε ο απερχόμενος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος «δεν πρόκειται να υπογράψει κακή λύση του κυπριακού». Αυτή η δήλωση του κ. Παπαδόπουλου είναι βαρυσήμαντη και συμβολική, καθώς δεικνύει το πνεύμα της ακολουθούμενης, από την κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου, πολιτικής στο κυπριακό. Πρώτα απ’ όλα αισθάνεται κανείς την ανάγκη να επισημάνει τον θεατρινισμό αυτής της δήλωσης. Είναι – και το ξέρουμε αυτό κύριε Παπαδόπουλε – πολύ δυνατή εικόνα αυτή που προσπαθήσατε να προβάλετε. Η δήλωση ότι ένα χέρι αρνείται να υπογράψει μια άδικη λύση του κυπριακού, δεν είναι απλώς και μόνο μια φράση, μια πρόταση, που λέγεται σε μια δεδομένη χρονική συγκυρία και προϊόντος του χρόνου ξεχνιέται. Είναι μια δήλωση και ταυτόχρονα μια εικόνα. μια πολύ δυνατή εικόνα, η οποία θέτει ως στόχο της να ερεθίσει το συναίσθημα του ακροατηρίου και να κατευθύνει έτσι με αποτελεσματικό τρόπο τη βούλησή του προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Είναι ένα παλιό, μα ακόμα πολύ αποτελεσματικό ρητορικό τέχνασμα. Ισχύει από την αρχαιότητα: στην αρχαία Ρώμη, όταν ο Τίτος Μάνλιος προσπάθησε να στραφεί κατά του Ρωμαίου στρατηγού Κάμιλλου και να σφετεριστεί τη ρωμαϊκή αρχή, με μια τέτοια θεατρινίστικη και υποκριτική ανάταση της χειρός, προσπάθησε να θυμίσει στους Ρωμαίους τα όσα παλαιότερα είχε προσφέρει στη Ρώμη (Τίτος Λίβιος, Ab urbe condita VI).

Αυτό προσπάθησε να κάνει και ο απερχόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας. Προσπάθησε, με θεατρινίστικα κόλπα, να μιλήσει στο συναίσθημα του Κύπριου πολίτη. Μη έχοντας προγραμματικές θέσεις να επιδείξει, αντιλαμβανόμενος ότι το ετερόκλητο ιδεολογικό σχήμα που τον στηρίζει καταρρέει μέρα με τη μέρα, κατανοώντας ότι ο πρώτος γύρος της ερχόμενης εκλογικής διαδικασίας της 17ης Φεβρουαρίου δεν είναι για τον κ. Παπαδόπουλο ένας εύκολος «περίπατος», καταφεύγει σε τέτοιου είδους χειρονομίες. Αντί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και ο ίδιος μέσω μιας ειλικρινούς συζήτησης με τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, να προωθήσει την ιδέα της εθνικής συνεννόησης όσο αφορά στο κυπριακό, εγκαινιάζει τη λογική του μονολόγου της δεκαετίας του ’60. Υποβαθμίζει έτσι τον πολιτικό λόγο με την ευτέλεια της εικόνας. Εξευτελίζει την αξία του πολιτικού επιχειρήματος. Ακυρώνει τη σημασία του πολιτικού διαλόγου και την υποκαθιστά με την προπαγάνδα της εικόνας. Παλιό το κόλπο, αλλά έχουν γνώση οι φύλακες! Περιττό να τονίσω ότι οι Ρωμαίοι πολίτες τελικά καταδίκασαν σε αποτυχία την προσπάθεια του Μάνλιου να σφετεριστεί την εξουσία στη Ρώμη. Η αλαζονεία και οι επικοινωνιακοί τακτικισμοί του κ. Παπαδόπουλου και του επιτελείου του θα συντριβούν στην κάλπη, όταν επιτέλους ο λαός θα κρίνει.

Λάσπη, λάσπη, λάσπη…

Με έκπληξη και δυσφορία ο κυπριακός λαός άκουσε τις προηγούμενες μέρες τον εκπρόσωπο του εκλογικού επιτελείου του απερχόμενου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, βουλευτή του ΔΗΚΟ κ. Άγγελο Βότση, ως επίσης και τον αναπληρωτή πρόεδρο της ΕΔΕΚ κ. Κούλη Μαυρονικόλα, να επιτίθενται με βαρύτατους προσωπικούς χαρακτηρισμούς στον συνυποψήφιο του κ. Παπαδόπουλου στις ερχόμενες προεδρικές εκλογές κ. Δημήτρη Χριστόφια. Τονίζω: με βαρύτατους, προσωπικής φύσεως, χαρακτηρισμούς. Την ίδια αυτή τακτική της λασπολογίας επί του προσωπικού και όχι επί του πολιτικού επιπέδου, υιοθετεί και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος κ. Βασίλης Πάλμας. Ο κυπριακός λαός παρακολουθεί αυτές τις αήθεις επιθέσεις των στελεχών του εκλογικού επιτελείου του κ. Παπαδόπουλου, με έκπληξη, οργή και αγανάκτηση. Κατανοεί ο Κύπριος πολίτης ότι με αυτό τον τρόπο καταβαραθρώνεται ο πολιτικός πολιτισμός. Οι συνεργάτες και οι επικοινωνιολόγοι του απερχόμενου προέδρου της Δημοκρατίας τον συμβούλεψαν, προφανώς, να ανεβάσει τους τόνους, για να συγκρατήσει την απώλεια εκλογικών ποσοστών. Αυτό είναι ένα παλιό κόλπο, το οποίο δεν πιάνει πια. Έχουμε βαρεθεί πια να ακούμε τους ανόητους μονολόγους και τις ανέξοδες λαϊκίστικες κορώνες των πολιτικών αρλεκίνων. Θέλουμε να ακούσουμε ουσιαστικούς πολιτικούς διαλόγους μεταξύ των πολιτικών ταγών του τόπου μας. Προκρίνουμε το επιχείρημα αντί της προεκλογικής υπόσχεσης, που δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθεί. Και αντί τα στελέχη του επιτελείου του Τάσσου Παπαδόπουλου να πετάνε λάσπη και λάσπη και λάσπη στους πολιτικούς αντιφρονούντες, είναι καιρός πια να δώσουν απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα του πολίτη. Είναι καιρός να παρουσιάσουν το δικό τους ρεαλιστικό πρόγραμμα, το οποίο να προωθεί εφαρμόσιμες λύσεις για τα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών. Συνιστούμε, λοιπόν ψυχραιμία στο εκλογικό επιτελείο του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ψυχραιμία, κύριοι. Περιορίστε τη λάσπη και προωθείστε το πολιτικό επιχείρημα. Κρατήστε το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού στη χώρα μας ψηλά. Ο λαός θα κρίνει όλους στις 17 του μηνός. Ήγγικε γαρ η ώρα. Συγκρατείστε τη λάσπη, μη χάνετε την ψυχραιμία σας…