Κάποιων δημοσιογράφων το θράσος και η αλαζονεία έχουν ξεπεράσει τα όρια. Απειλούν ανθρώπους από τηλεοράσεως και ωστόσο μένουν ανενόχλητοι. Κανείς δεν τους εγκαλεί ή έστω κανείς δεν τους θυμίζει ότι η δημοσιογραφία ως λειτούργημα διέπεται από κανόνες δεοντολογίας και στόχο της έχει τον άνθρωπο. Όχι για να εξευτελίσει, όχι για να τον μειώσει, όχι για να τον τσαλαπατήσει, αλλά για να τον βοηθήσει να δει την αλήθεια και να βρει τον σωστό βηματισμό στην ζωή του. Ωστόσο, κάποιοι δημοσιογράφοι είναι λαμόγια. Τα παίρνουν χοντρά από τους κρατούντες, γίνονται παπαγαλάκια της εξουσίας, για να σώσουν το τομάρι τους και να ικανοποιήσουν την ναρκισσιστική τους αλαζονεία τους. Κάποιοι μάλιστα έφθασαν στο σημείο να καρφώνουν τους «φίλους» τους, γιατί είναι οι super αδιάφθοροι προασπιστές του δημοσίου καλού. Περιττό να σας πω, ω εκλεχτοί δημοσιογραφικοί καρεκλοκένταυροι, ότι ο κόσμος δεν σας εμπιστεύεται πια. Ξέρει την αλήθεια: για τις μίζες σας, τα DVD σας, τις μυστικές συναντήσεις σας με τους κρατούντες. Ε όχι όμως να βγαίνετε και από πάνω και να απειλείτε και τους καλλιτέχνες. Η σάτιρα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Αντιθέτως, είναι πάντα δίπλα στους πολίτες. Αποκαλύπτει τις σκοτεινές πτυχές προσώπων και καταστάσεων. Σχολιάζει δηκτικά – ναι, δηκτικά – κοινωνικές κακίες και αδικίες. Και θα συνεχίσει να το κάνει. Δεν σας φοβάται. Η σάτιρα – ο Λαζόπουλος, ο Χάρυ Κλύνν, ο Σωτήρης Μουστάκας από εκεί που βρίσκεται – στέλνει χαιρετίσματα στη βλακεία σας. Ξέρει ότι κάποιοι δημοσιογράφοι σέρνονται μέχρι το επίπεδο της κλειδαρότρυπας, για να κερδίσουν την είδηση. Ξέρει ότι κάποιοι δημοσιογράφοι είναι τραμπούκοι. Αλλά η σάτιρα δεν θα σιωπήσει. Θα σας τα ψάλλει. Ας είν’ καλά τα Τσαντίρια…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου