Ναι ρε, είμαστε Έλληνες…

Το ακούσαμε και αυτό! Συζητώντας με κάποιους φίλους σε μια συνάντηση που είχα χτες βράδυ, έκπληκτος άκουσα ότι το να λέμε ότι είμαστε Έλληνες είναι εθνικισμός. Το να κρατάμε την ελληνική σημαία είναι εθνικισμός. Το να ψάλλουμε τον εθνικό ύμνο είναι εθνικισμός. Μένω άναυδος με αυτά που ακούω. Τι λέτε, ρε; Είναι εθνικισμός να ομολογούμε το αυτονόητο. Ναι ρε, είμαστε Έλληνες! Τιμή μας και καμάρι μας! Τι πρέπει να λέμε, για να μην είμαστε εθνικιστές δηλαδή; Σε ποιο έθνος ανήκουμε ρε ‘σεις; Στο έθνος της Σπιναλόγκα; Στο έθνος του Ναούρουμ ή της Χαβάη; ΕΛΕΟΣ! ΕΛΕΟΣ πια σε αυτόν τον τόπο. Αυτά όλα εγώ τα ακούω βερεσέ. Αυτές είναι ακαδημαϊκές προσεγγίσεις, οι οποίες αγνοούν ή καλύτερα παραγνωρίζουν την ιστορική αιτιότητα. Σε αυτόν τον τόπο ανέκαθεν υπήρχε ελληνικό στοιχείο. Είμαστε περήφανοι για το ότι ανήκουμε στο ελληνικό έθνος. Αυτές οι τάχατες «προοδευτικές» και «αριστερόστροφες» προσεγγίσεις, οι οποίες ως ένα βαθμό είναι προϊόν της συνειδητής πολιτικής που ακολουθεί το ΑΚΕΛ και τα εκφραστικά του όργανα (ΧΑΡΑΥΓΗ, ΕΔΟΝ, ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ κίνηση φοιτητών) είναι – με όλο το σέβας – επικίνδυνες πολιτικές τοποθετήσεις. Επικίνδυνες για το μέλλον του ελληνισμού σε αυτόν τον τόπο.
Η αναγνώριση του ιστορικού γεγονότος ότι ανήκουμε στο ελληνικό έθνος δεν στρέφεται εναντίον των Τ/Κ συμπατριωτών μας, όπως η ΑΚΕΛική προπαγάνδα καταλογίζει σε όλους μας. Το αντίθετο μάλιστα. Όποιος γνωρίσει και αγαπήσει και σεβαστεί την καταγωγή του, τις ρίζες του, τον πολιτισμό και την παράδοσή του, αυτός είναι που θα σεβαστεί τον πολιτισμό και τις παραδόσεις των άλλων. Και για να ζήσουμε σε αυτόν τον τόπο ειρηνικά, σε μιαν επανενωμένη πατρίδα και σε αγαστή συνεργασία με τους Τ/Κ συμπατριώτες μας, πρέπει να μάθουμε πρώτα από όλα ποιοι είμαστε εμείς…