«Αυτό το χέρι», δήλωσε ο απερχόμενος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος «δεν πρόκειται να υπογράψει κακή λύση του κυπριακού». Αυτή η δήλωση του κ. Παπαδόπουλου είναι βαρυσήμαντη και συμβολική, καθώς δεικνύει το πνεύμα της ακολουθούμενης, από την κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου, πολιτικής στο κυπριακό. Πρώτα απ’ όλα αισθάνεται κανείς την ανάγκη να επισημάνει τον θεατρινισμό αυτής της δήλωσης. Είναι – και το ξέρουμε αυτό κύριε Παπαδόπουλε – πολύ δυνατή εικόνα αυτή που προσπαθήσατε να προβάλετε. Η δήλωση ότι ένα χέρι αρνείται να υπογράψει μια άδικη λύση του κυπριακού, δεν είναι απλώς και μόνο μια φράση, μια πρόταση, που λέγεται σε μια δεδομένη χρονική συγκυρία και προϊόντος του χρόνου ξεχνιέται. Είναι μια δήλωση και ταυτόχρονα μια εικόνα. μια πολύ δυνατή εικόνα, η οποία θέτει ως στόχο της να ερεθίσει το συναίσθημα του ακροατηρίου και να κατευθύνει έτσι με αποτελεσματικό τρόπο τη βούλησή του προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Είναι ένα παλιό, μα ακόμα πολύ αποτελεσματικό ρητορικό τέχνασμα. Ισχύει από την αρχαιότητα: στην αρχαία Ρώμη, όταν ο Τίτος Μάνλιος προσπάθησε να στραφεί κατά του Ρωμαίου στρατηγού Κάμιλλου και να σφετεριστεί τη ρωμαϊκή αρχή, με μια τέτοια θεατρινίστικη και υποκριτική ανάταση της χειρός, προσπάθησε να θυμίσει στους Ρωμαίους τα όσα παλαιότερα είχε προσφέρει στη Ρώμη (Τίτος Λίβιος, Ab urbe condita VI).
Αυτό προσπάθησε να κάνει και ο απερχόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας. Προσπάθησε, με θεατρινίστικα κόλπα, να μιλήσει στο συναίσθημα του Κύπριου πολίτη. Μη έχοντας προγραμματικές θέσεις να επιδείξει, αντιλαμβανόμενος ότι το ετερόκλητο ιδεολογικό σχήμα που τον στηρίζει καταρρέει μέρα με τη μέρα, κατανοώντας ότι ο πρώτος γύρος της ερχόμενης εκλογικής διαδικασίας της 17ης Φεβρουαρίου δεν είναι για τον κ. Παπαδόπουλο ένας εύκολος «περίπατος», καταφεύγει σε τέτοιου είδους χειρονομίες. Αντί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και ο ίδιος μέσω μιας ειλικρινούς συζήτησης με τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, να προωθήσει την ιδέα της εθνικής συνεννόησης όσο αφορά στο κυπριακό, εγκαινιάζει τη λογική του μονολόγου της δεκαετίας του ’60. Υποβαθμίζει έτσι τον πολιτικό λόγο με την ευτέλεια της εικόνας. Εξευτελίζει την αξία του πολιτικού επιχειρήματος. Ακυρώνει τη σημασία του πολιτικού διαλόγου και την υποκαθιστά με την προπαγάνδα της εικόνας. Παλιό το κόλπο, αλλά έχουν γνώση οι φύλακες! Περιττό να τονίσω ότι οι Ρωμαίοι πολίτες τελικά καταδίκασαν σε αποτυχία την προσπάθεια του Μάνλιου να σφετεριστεί την εξουσία στη Ρώμη. Η αλαζονεία και οι επικοινωνιακοί τακτικισμοί του κ. Παπαδόπουλου και του επιτελείου του θα συντριβούν στην κάλπη, όταν επιτέλους ο λαός θα κρίνει.
Αυτό προσπάθησε να κάνει και ο απερχόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας. Προσπάθησε, με θεατρινίστικα κόλπα, να μιλήσει στο συναίσθημα του Κύπριου πολίτη. Μη έχοντας προγραμματικές θέσεις να επιδείξει, αντιλαμβανόμενος ότι το ετερόκλητο ιδεολογικό σχήμα που τον στηρίζει καταρρέει μέρα με τη μέρα, κατανοώντας ότι ο πρώτος γύρος της ερχόμενης εκλογικής διαδικασίας της 17ης Φεβρουαρίου δεν είναι για τον κ. Παπαδόπουλο ένας εύκολος «περίπατος», καταφεύγει σε τέτοιου είδους χειρονομίες. Αντί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και ο ίδιος μέσω μιας ειλικρινούς συζήτησης με τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, να προωθήσει την ιδέα της εθνικής συνεννόησης όσο αφορά στο κυπριακό, εγκαινιάζει τη λογική του μονολόγου της δεκαετίας του ’60. Υποβαθμίζει έτσι τον πολιτικό λόγο με την ευτέλεια της εικόνας. Εξευτελίζει την αξία του πολιτικού επιχειρήματος. Ακυρώνει τη σημασία του πολιτικού διαλόγου και την υποκαθιστά με την προπαγάνδα της εικόνας. Παλιό το κόλπο, αλλά έχουν γνώση οι φύλακες! Περιττό να τονίσω ότι οι Ρωμαίοι πολίτες τελικά καταδίκασαν σε αποτυχία την προσπάθεια του Μάνλιου να σφετεριστεί την εξουσία στη Ρώμη. Η αλαζονεία και οι επικοινωνιακοί τακτικισμοί του κ. Παπαδόπουλου και του επιτελείου του θα συντριβούν στην κάλπη, όταν επιτέλους ο λαός θα κρίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου