142 Σφηνάκια για τους ΑΓΙΟΥΣ και την ΠΑΡΕΑ…

Παραδεισιώτες και Παραδεισιώτισσες! Καλησπέρα σας από τον ΑΓΙΟ και την «κυρία» του ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ! Λίγο κήρυγμα και μετά πάμε για τα σφηνάκια. Αγαπήστε, σας το λέω γιατί χανόμαστε, αγαπήστε με Αγάπη αληθινή, με Αγάπη δυνατή και παντοτινή. Αφεθείτε στη μαγεία του έρωτα. Βάλτε τον εαυτό σας να περπατήσει σε τεντωμένο σκοινί. Ανατρέψτε τις ισορροπίες και τους κοινωνικούς καθωσπρεπισμούς. «Πιάστε τα ΠΡΕΠΕΙ από το ι και γδάρτε τα ως το π», που λέει και ο Οδυσσέας! Προσοχή όμως! Αν και η καρδιά δεν ελέγχεται, σας λέω να προσέξετε μην αγαπήσετε άτομα που δεν το αξίζουν. Να της μιλάς για αγάπη και αυτή να σε πρήζει με το γκόμενο που ‘χει κοιλιακούς και… μπαμπά βουλευτή. Αξίζει τέτοια γυναίκα την Αγάπη; Πείτε μου ειλικρινά; Εγώ πάντως – εξ ιδίας πείρας – σας απαντώ. Όχι, δεν αξίζουν τέτοιοι άνθρωποι την αληθινή Αγάπη.

Στα κυριλέ μπαράκια να δείτε τι γίνεται. Οι κοπελιές της ψηλής κοινωνίας τα δίνουν όλα. Μην τις θεωρήσουμε και συντηρητικές ή «καθυστερημένες». Τρίβονται πρώτα στον ψηλό, ύστερα στον κοντό, στο ντόπιο και το ξένο αδιακρίτως. ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΗ! Γυναίκες της Κύπρου (και όχι μόνο) ξυπνήστε! Επιτέλους! Μην παρασύρεστε από την ιλύ της ελευθεριότητας της κοινωνίας. Μην επιλέγετε να βυθιστείτε εκούσια στη χαβούζα της συλλογικής εξαχρείωσης. Επειδή δηλαδή, το ανδρικό μάτι σας γουστάρει με μινάκι, πρέπει να το φορέσετε; Επειδή σας γουστάρει πιωμένη επί της πίστας και κρεβατωμένη… επί της νύστας, πρέπει να μασήσετε; Προσωπικότητα δεν έχετε; Γιατί δίνετε την ευκαιρία στον κάθε μαλ*** να σας θεωρεί ένα κομμάτι κρέας, το οποίο πρέπει να στολιστεί με ψιμύθια, ώστε να είναι το κατάλληλο αντικείμενο για τη σκαμπρόζικη αναψυχή του «πολεμιστή» (όπως θα έλεγε και ο Νίτσε); Γιατί υποτιμάτε τόσο πολύ τον εαυτό σας; Έλεος πια! Ειλικρινά σας λέω βαρέθηκα να βλέπω τα ίδια και τα ίδια σε αυτή την π*** τη ζωή. Κυρία μου, δράμα είναι η κατάσταση. Το λέει και ο Νότης: Πήραν οι ασήμαντοι αξία, τίποτα δεν έχει σημασία, τώρα πλέον ζούμε στην ουσία, μια διεφθαρμένη συνουσία.

Και κάτι τελευταίο. Πριν από λίγες μέρες έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο, δημοσιευθέν σε γνωστή, ευρείας κυκλοφορίας κυπριακή εφημερίδα και γραφέν υπό ενός γνωστού Κύπριου καθηγητή Θεολογίας. Μου προξένησαν αλγεινή εντύπωση οι αφορισμοί αποδοκιμασίας και χλευασμού της σεξουαλικής διαφορετικότητας. Αφορισμοί, ως επί το πλείστον, ατεκμηρίωτοι, στηριγμένοι στη παγεράδα των δογμάτων και θεωρίες του τύπου «πας μη όμοιος, αποδιοπομπαίος». Αφορισμοί που φτάνουν στα όρια της ύβρεως. Με αφορμή αυτό το άρθρο, θα ήθελα να καταθέσω τις απόψεις μου, επιθυμώντας να ακούσω και τις δικές σας. Και πρώτα πρώτα θα ήθελα να απευθυνθώ στους «κυριλέ» νέους της εποχής μας. Τι έγινε, μάγκες; Θέλουμε να πουλήσουμε μούρη στις γκόμενες και μη έχοντας πια άλλο τρόπο τα βάζουμε με τις «αδελφές», για να προβάρουμε το ανδρικό μας εγωισμό και τεντιμποϊσμό; Δηλαδή, τι θέλετε να πείτε; Κάντε μας το λιανά, για να καταλάβουμε και εμείς. Πώς είπατε; Πας μη χυδαίος, πας μη γκόμενος με γκόμενα μιας χρήσης, είναι κατ’ ανάγκη και «αδελφή»; Και ας πούμε ότι είναι. Τι μ’ αυτό; Τι πάει να πει αυτό, ρε ‘σεις; Πρέπει να του ρίξουμε το λίθο της καταφρόνιας ή να τον τουφεκίσουμε; ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΗ! Άνδρες και γυναίκες της Κύπρου ξυπνήστε! Επιτέλους! Ποιοι είμαστε εμείς, για να καθορίσουμε κριτήρια κανονικότητας για όλους τους άλλους; Γιατί πάντα πρέπει να παρουσιάζουμε εαυτούς ως κήνσορες όλων των άλλων; Γιατί δεν ανεχόμαστε τη διαφορετικότητα; Και μάλιστα όταν αυτή έχει να κάνει με τα μύχια και τα ανομολόγητα της σεξουαλικής ιδιωτικότητος.

Στο κάτω κάτω της γραφής αυτή η διαφορετικότητα δεν έβλαψε κανένα. Ενώ η άλλη διαφορετικότητα; Μην ποιείσθε τη νήσσα, «λειχοπίνακες» και «σφογγοκολάριοι» του κοινωνικού καθωσπρεπισμού. Ξέρετε εσείς: τους πατεράδες βιαστές, τους ρατσιστές – βιαστές της ανήλικης Βουλγάρας στο Λύκειο Αμαρύνθου (και μην ξεχνάτε ότι ο οικείος μητροπολίτης τους κάλυψε!), αυτούς που εκπορνεύουν γυναίκες επί πληρωμή, τους εμπόρους του «Λευκού θανάτου» κλπ κλπ. Αυτά τα τέρατα γιατί δεν τα τουφεκίζουμε; Πείτε μου, σας παρακαλώ. Ο ΑΓΙΟΣ πάντως δηλώνει απεριφράστως ότι η διαφορετικότητα πρέπει να γίνει σεβαστή και να διαφυλαχθεί, γιατί η κοινωνία μας δεν πρέπει να είναι κοινωνία ανοχής αλλά αποδοχής. Ας σεβαστούμε την ιδιωτική ζωή των συνανθρώπων μας και ας πάψουμε να τους στιγματίζουμε αδίκως. Και αυτό είναι μήνυμα προς όλους: θεολόγους και πατέρες της εκκλησίας (είναι γνωστό ότι αυτοί αντιδρούν σφόδρα, χωρίς να διατυπώνουν μια άποψη στηριγμένη σε επιχειρήματα και στεριωμένη σε λογική αποδεικτική διαδικασία), πολιτικούς, κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς κύκλους, αλλά πρωτίστως σε μας, τους νέους ανθρώπους.
10 λεπτά και κάτι είναι το κήρυγμα απόψε. Πάμε για τα σφηνάκια τώρα! Ο τίτλος της αποψινής μας γραπτής επικοινωνίας (και λέω αποψινής, γιατί κοντεύουν μεσάνυχτα και τα δάχτυλα μου συνεχίσουν να πιέζουν τα πλήκτρα του υπολογιστή!) είναι, όπως θα έχετε ήδη δει, 142 Σφηνάκια για τους ΑΓΙΟΥΣ και την ΠΑΡΕΑ… Να τα πάρουμε από την αρχή. Ποιοι είναι οι ΑΓΙΟΙ και ποια η ΠΑΡΕΑ; ΑΓΙΟΙ είναι όλοι εκείνοι που παλεύουνε καθημερινά για το μεροκάματο. Είναι εκείνα τα παιδιά που κατέβηκαν στους δρόμους ζητώντας δωρεάν παιδεία για όλους. Είναι εκείνα τα παιδιά που αυτές τις μέρες στη Γλασκόβη σχεδιάζουν μια μεγάλη αντιπολεμική σύναξη νέων από όλο τον κόσμο και διαδήλωση κατά της συνεχιζόμενης στρατιωτικής συμμετοχής της Αγγλίας στο φιάσκο του Ιράκ. Είναι οι άνθρωποι που τραγουδάνε, για να βοηθήσουν εκείνους που αγωνίζονται να αλλάξουν τον κόσμο: Παπακωνσταντίνου, Σφακιανάκης, Σαββόπουλος, Θάνος Μικρούτσικος και τόσοι άλλοι. Είναι άνθρωποι σαν τη Λιάνα Κανέλλη (τον μεγάλο έρωτα του γράφοντος ΑΓΙΟΥ), τον Λάκη Λαζόπουλο, τον Χάρυ Κλύνν που επιμένουν να σκέφτονται και να προσπαθούν να μας κάνουν να σκεφτούμε. Αυτοί είναι οι ΑΓΙΟΙ. Η παρέα είμαστε όλοι εμείς, φίλες και φίλοι. Εμείς που έστω και δειλά, τους ακούμε και προσπαθούμε να μιμηθούμε το παράδειγμά τους. Με τον τρόπο μας έστω. Είμαστε εμείς που δε σκύβουμε ταπεινά το κεφάλι, υποκλινόμενοι στη σοφία του πολιτικού ή του προφέσορα ή της κάθε μετριότητας, η οποία απέκτησε θέση με «ρουσφέττιν» και το παίζει τώρα «υπεράνω». Εμείς είμαστε που δεν κάνουμε τουμπεκί ψιλοκομμένο τις αρχές και τις αξίες μας, για να είμαστε οι «in» της κοινωνίας. Και μας αξίζουν και τα 142 σφηνάκια…


Υ.Γ.
* Αισθάνομαι την ανάγκη να αναφέρω ονομαστικά τους φίλους μου ΑΓΙΟΥΣ, οι οποίοι εργάζονται εθελοντικά για το σχεδιασμό της μεγάλης αντιπολεμικής διαδήλωσης στη Γλασκόβη: Liza Xadjivasili, Marc Kaster and Giorgio Pittari.
* Μόλις οριστικοποιηθεί η ημερομηνία των εκδηλώσεων και δημιουργηθεί η επίσημη ιστοσελίδα της μη– κυβερνητικής οργάνωσης, η οποία διοργανώνει τις εκδηλώσεις αυτές, θα σας ενημερώσω.