Η ταυτότητά μας.
Φίλες και φίλοι,
Η Οδός Παραδείσου 7 ξεκίνησε ως ιδέα και πρακτική πριν από 2 περίπου χρόνια και πρωτοπαρουσιάστηκε ως μόνιμη στήλη σε μηνιαίο έντυπο του δημοσιογραφικού ομίλου του Πανεπιστημίου Κύπρου, τη ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ. Ξεκίνησε θέτοντας από την αρχή ξεκάθαρους στόχους. Ο γράφων, ο επονομαζόμενος και ως ΑΓΙΟΣ, επιθυμούσε να κάνει την αρχή σε ένα δύσκολο και επίπονο, οδυνηρό μα αναπόδραστο καθήκον. Να δώσει στον κάθε φοιτητή και την κάθε φοιτήτρια βήμα λόγου και δυνατότητα κριτικής, ελεύθερης και αυτόνομης σκέψης, για όλα τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της φοιτητικής και όχι μόνο ζωής. Να ανοίξει ένα ανοικτό διάλογο με την κοινωνία του Πανεπιστημίου Κύπρου, να ακούσει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς της, να αφουγκραστεί τις ανησυχίες και τις αγωνίες της. Η Οδός Παραδείσου 7 μπήκε στα βαθιά νερά. Τόλμησε να ενοχλήσει την παραταξιακή «τσογλαναρία» του Πανεπιστημίου, το «ψηφοκαημένο» αληταριό του ucy. Εκνεύρισε τα γαλάζια και τα ερυθρά «λουστραδοράκια» του κομματικού σωλήνα και πολεμήθηκε από τους φοιτητοπατέρες της δεκάρας.
Το ‘χω πει και άλλες φορές. Το αληθινό πρόβλημα είναι οι βολεμένοι. Και είμαστε όλοι μας βολεμένοι. «Συνήθισα να ζω, να ζω σα μαριονέτα, σε ένα στημένο σκηνικό. Να λέω πάντα ναι, σε ότι πουν οι άλλοι, δήθεν οι μεγάλοι. Να ζω σα μαριονέτα, σε ένα στημένο σκηνικό.» Βλέπουμε ένστολους στο πανεπιστήμιο. «Βρε δε βαριέσαι», λέμε. «Δικό μας θέμα είναι»; Ακούμε τους κομματικούς προβοκάτορες, ναι αυτούς που αυτοαποκαλούνται «φοιτητικές» οργανώσεις να μιλάνε και να λένε πολλά. Και ‘μείς αρνάκια του Θεού σκάμε και ακούμε τους «φωστήρες» με ταπεινή ευλάβεια. «Αυτοί ξέρουνε καλύτερα», λέμε. «Μάππαν τζαι πιλότταν» έχει το μενού για τους άνδρες του ucy. «Μαλλί, βάψιμο τζαι γκόμενους» το αντίστοιχο μενού για τις κυρίες. Ως πότε πια; Ως πότε θα είναι πρώτο θέμα στη ζωή μας τα καλλιστεία, τα «Σφηνάκια» και οι μπουάτ; Ως πότε θα κλαίμε για την «εθνική» μας ήττα, βλέπε τον αποκλεισμό μας από τη Eurovision; Σκύβουμε το κεφάλι στους πολιτικάντηδες του καιρού μας και επιτρέπουμε στους Πολύδωρες και τους όποιους Πολύδωρες αυτού του τόπου να μας χτυπάνε, να μας προπηλακίζουνε και ύστερα να μας πετάνε κατάμουτρα το στερεότυπο «το κάνουμε για τις επόμενες γενιές»!
Κάποιοι αφελείς, μέσα σ’ αυτούς και η αφεντιά μου, πιστεύουν σε ένα όνειρο. Θα γίνει λέει μια νέα επανάσταση. Αναίμακτη, δε θα πέσουν κεφάλια. Ανταρσία πνευματική. Θα ανοίξουμε το ρημάδι το στόμα μας επιτέλους, για να πούμε και εμείς αυτό που πιστεύουμε και όχι αυτό που υπολογίσαμε πριν πως δε θα μας ζημιώσει σε αριθμούς τραπέζης. Θα στραφούμε στον πολιτισμό, κυρία μου. Όχι μόνο στην γκλαμουριά της τηλεόρασης. Δεν υπάρχει μόνο ο «Έρωτας», κυρία μου. Δεν υπάρχει μόνο η «εθνική» μας τηλεπαρουσιάστρια, βλέπε Γρηγόρης Αρναούτογλου. Υπάρχει και το θέατρο, κυρία μου. Τσιβιλίκας, Κιμούλης, Μουστάκας, Τσακίρογλου, Λαζόπουλος, Χάρρυ Κλυν. Όχι μόνο Ρουβάδες και Μαζωνάκηδες, Βίσσες και Χρύσπες κυρία μου. Αλλού είναι τα πρότυπα. Παπακωνσταντίνου, Σαββόπουλος, Νταλάρας, Θάνος Μικρούτσικος, Πρωτοψάλτη, Γαλάνη, Σφακιανάκης γιατί όχι; Όπως πάμε σε λίγο θα είναι πρώτη φίρμα η Έφη Θώδη, κυρία μου!
Τώρα η στήλη μας ανοίγει τα φτερά της και διευρύνει τους ορίζοντές της. Αποκτά το δικό της ιστολόγιο, δυναμώνει τη φωνή της. Φωνή της είστε εσείς και μόνο εσείς. Ο ΑΓΙΟΣ επιθυμεί και επιδιώκει να σας προκαλέσει. Και θα το πράξει. Συνειδητά, κριτικά, προκλητικά, ελεύθερα. Θέλει να προσβάλει τις μαραγκιασμένες έξεις της ευτελούς μας ζωής, θέλει να ξεψαχνίσει και να χλευάσει τη ζωή μας, τη ζωή των «δούλων του καναπέ», θέλει να γιουχαΐσει τα πάντα. Γιούχα και πάλι γιούχα για όλους τους ναρκωμένους και βαυκαλισμένους ανθρώπους της εποχής μας. Μπας και ξυπνήσουμε επιτέλους. Στόχος της στήλης δεν είναι να πουλήσει πνεύμα, ούτε να μιλήσει από καθέδρας. Ζητάμε τη δική σας στήριξη και αναζητάμε τη δικιά σας φωνή. Δώστε στον ΑΓΙΟ πέντε λεπτά από το χρόνο σας. Πέντε λεπτά και ένα κλικ για ένα απλό email στο serandreas@hotmail.com. Τι να γράψετε; Ό,τι γουστάρετε! Σχολιάστε – ανωνύμως ή επωνύμως - κάτι που σας ξένισε και σας προβλημάτισε, κάποια θέση μου με την οποία διαφωνείτε. Δε θέλω να συμφωνείτε μαζί μου. Αυτά που λέω μπορεί να τα θεωρείτε «μπανάλ» μέχρι αηδίας. Πείτε μου το! Θα με κάνετε χαρούμενο. Γιατί; Γιατί εγώ δε θέλω να σας πείσω. Δεν κάνω κήρυγμα. Λέω απλώς τις σκέψεις μου με το δικό μου τρόπο και με μόνο στόχο να κάνω όλους μας, να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε και λιγάκι. Επιζητώ τον τεκμηριωμένο και εποικοδομητικό αντίλογο. Κρίνω, για να κριθώ…
ΑΓΙΟΣ
Λίγα λόγια για τον ΑΓΙΟ.
Ετών 22 και ακόμα να μεγαλώσω. Αφελής, πιστεύω σε ένα νέο κόσμο, με ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες για όλους μας. Πώς είπατε; Είμαι ένας ιδεαλιστής βλάκας; Ίσως. Αλλά, ποτέ δε θα πάψω να πιστεύω και να ελπίζω σε ένα κόσμο δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. Σε ένα κόσμο που όλοι μας θα μπορούμε ελεύθερα να μιλάμε. Έλεος, θα μου πείτε. Και θα έχετε δίκαιο. But I believe that my best quality is my ability to write things the way they are. I am not sugar – coating my words, neither I lie. If I have to say something because I believe that it has to be said, I will say it. Όπως καταλαβαίνετε, είμαι αρκετά πεισματάρης και επίμονος σε ό,τι και να κάνω. Αγύριστο κεφάλι, δηλαδή. Θέλω να πιστεύω πως είμαι συνειδητοποιημένος πολίτης και κοιτάζω ό,τι συμβαίνει γύρω μου πλάγια και κριτικά. Αυτή την κριτική όψη των πραγμάτων γουστάρω να τη μοιραστώ μαζί σας. Εξ ου και η δημιουργία αυτού του ιστολογίου. Σας ανοίγω την καρδιά μου, όπως άλλοτε ο Ντανγκό του παραμυθιού. Σας δίνω το χέρι μου. Δώστε μου, παρακαλώ, και εσείς το δικό σας…
ΑΓΙΟΣ
Τώρα η στήλη μας ανοίγει τα φτερά της και διευρύνει τους ορίζοντές της. Αποκτά το δικό της ιστολόγιο, δυναμώνει τη φωνή της. Φωνή της είστε εσείς και μόνο εσείς. Ο ΑΓΙΟΣ επιθυμεί και επιδιώκει να σας προκαλέσει. Και θα το πράξει. Συνειδητά, κριτικά, προκλητικά, ελεύθερα. Θέλει να προσβάλει τις μαραγκιασμένες έξεις της ευτελούς μας ζωής, θέλει να ξεψαχνίσει και να χλευάσει τη ζωή μας, τη ζωή των «δούλων του καναπέ», θέλει να γιουχαΐσει τα πάντα. Γιούχα και πάλι γιούχα για όλους τους ναρκωμένους και βαυκαλισμένους ανθρώπους της εποχής μας. Μπας και ξυπνήσουμε επιτέλους. Στόχος της στήλης δεν είναι να πουλήσει πνεύμα, ούτε να μιλήσει από καθέδρας. Ζητάμε τη δική σας στήριξη και αναζητάμε τη δικιά σας φωνή. Δώστε στον ΑΓΙΟ πέντε λεπτά από το χρόνο σας. Πέντε λεπτά και ένα κλικ για ένα απλό email στο serandreas@hotmail.com. Τι να γράψετε; Ό,τι γουστάρετε! Σχολιάστε – ανωνύμως ή επωνύμως - κάτι που σας ξένισε και σας προβλημάτισε, κάποια θέση μου με την οποία διαφωνείτε. Δε θέλω να συμφωνείτε μαζί μου. Αυτά που λέω μπορεί να τα θεωρείτε «μπανάλ» μέχρι αηδίας. Πείτε μου το! Θα με κάνετε χαρούμενο. Γιατί; Γιατί εγώ δε θέλω να σας πείσω. Δεν κάνω κήρυγμα. Λέω απλώς τις σκέψεις μου με το δικό μου τρόπο και με μόνο στόχο να κάνω όλους μας, να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε και λιγάκι. Επιζητώ τον τεκμηριωμένο και εποικοδομητικό αντίλογο. Κρίνω, για να κριθώ…
ΑΓΙΟΣ
Λίγα λόγια για τον ΑΓΙΟ.
Ετών 22 και ακόμα να μεγαλώσω. Αφελής, πιστεύω σε ένα νέο κόσμο, με ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες για όλους μας. Πώς είπατε; Είμαι ένας ιδεαλιστής βλάκας; Ίσως. Αλλά, ποτέ δε θα πάψω να πιστεύω και να ελπίζω σε ένα κόσμο δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. Σε ένα κόσμο που όλοι μας θα μπορούμε ελεύθερα να μιλάμε. Έλεος, θα μου πείτε. Και θα έχετε δίκαιο. But I believe that my best quality is my ability to write things the way they are. I am not sugar – coating my words, neither I lie. If I have to say something because I believe that it has to be said, I will say it. Όπως καταλαβαίνετε, είμαι αρκετά πεισματάρης και επίμονος σε ό,τι και να κάνω. Αγύριστο κεφάλι, δηλαδή. Θέλω να πιστεύω πως είμαι συνειδητοποιημένος πολίτης και κοιτάζω ό,τι συμβαίνει γύρω μου πλάγια και κριτικά. Αυτή την κριτική όψη των πραγμάτων γουστάρω να τη μοιραστώ μαζί σας. Εξ ου και η δημιουργία αυτού του ιστολογίου. Σας ανοίγω την καρδιά μου, όπως άλλοτε ο Ντανγκό του παραμυθιού. Σας δίνω το χέρι μου. Δώστε μου, παρακαλώ, και εσείς το δικό σας…
ΑΓΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου