Τα ριάλια ριάλια ριάλια…

Πρόσφατα έχει ανοίξει ένας ευρύς δημόσιος διάλογος για οικονομικά ζητήματα της κυπριακής πολιτείας και κοινωνίας. Από τη μια η πρόθεση της κυβέρνησης να φορολογήσει τις επιχειρηματικές δραστηριότητες και την περιουσία της εκκλησίας, οι προτάσεις του Υπουργού Οικονομικών για ρευστοποίηση του χρυσού της Κεντρικής Τράπεζας και από την άλλη η καλπάζουσα ακρίβεια, η οποία συρρικνώνει το εισόδημα του κυπριακού νοικοκυριού. Να τα πάρουμε ένα – ένα: η πρόθεση της κυβέρνησης να φορολογήσει την περιουσία και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της εκκλησίας είναι, κατά την εκτίμηση του ΑΓΙΟΥ, σωστή. Με ποια λογική να εξαιρεθεί της φορολογίας η εκκλησία και να μην εξαιρεθεί ο οποιοδήποτε άλλος πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας; Κάποιοι διατείνονται ότι η μη φορολόγηση των εκκλησιαστικών κερδών είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Έτσι έχουν, όντως, τα πράγματα, αλλά είναι γνωστό και νομίζω παραδεχτό ότι το σύνταγμα χρήζει τροποποίησης, ώστε να εναρμονιστεί με τις απαιτήσεις της σύγχρονης πραγματικότητας. Αν από αυτή τη φορολογία ωφεληθούν οι ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες και όχι οι παπάδες της άρχουσας τάξης των κληρικών, τότε η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει.

Το άλλο μεγάλο θέμα των ημερών είναι η πρόθεση της κυβέρνησης για ρευστοποίηση του χρυσού της Κεντρικής Τράπεζας. Ο ΑΓΙΟΣ θεωρεί και αυτήν την πρωτοβουλία θετική. Ο χρυσός της Κεντρικής Τράπεζας χρησιμοποιήθηκε παλαιότερα ως μέτρο στήριξης του κυπριακού εγχώριου νομίσματος (της λίρας). Τώρα, με την εισαγωγή του ΕΥΡΩ δεν υπάρχει πλέον κανένας προφανής λόγος ύπαρξης αποθεμάτων και μάλιστα πλεονασμάτων χρυσού. Αν η εκποίηση μέρους του χρυσού αυτού συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του πολίτη τότε γιατί να μην γίνει; ΟΜΩΣ θα ήθελα να επισημάνω τα σοβαρά σφάλματα της κυβέρνησης σε αυτό το θέμα. Με ευθύνη της κυβέρνησης και του Υπουργού Οικονομικών το θέμα πήρε διαστάσεις. Αυτό έχει αρνητικό αντίκτυπο στο εξωτερικό. Η οικονομία είναι πάνω από όλα ψυχολογία: με την εικόνα αυτή, της εκποίησης του χρυσού, η διεθνής κοινή γνώμη, οι επενδυτές αποκομίζουν την εντύπωση ότι η Κύπρος βρίσκεται υπό οικονομική διάλυση. Μπορεί η πρόθεση της κυβέρνησης να είναι θετική, αλλά ο χειρισμός είναι εντελώς ατυχής, λανθασμένος και επιζήμιος.

Όσο τώρα αφορά στην ακρίβεια, θα πρέπει να τονίσει ο ΑΓΙΟΣ ότι αυτή μπορεί να προκαλείται μεν από εξωτερικά αίτια (αύξηση της τιμής του πετρελαίου διεθνώς), αλλά η κυβέρνηση πρέπει να εξεύρει μηχανισμούς αντιμετώπισής της προς όφελος των πολιτών. Δεν μπορεί μια κυβέρνηση – και μάλιστα αυτή του Δημήτρη Χριστόφια, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι φιλολαϊκή – να νίπτει τας χείρας της, διατεινόμενη ότι το κύμα ακρίβειας είναι «εισαγόμενο» και αυτή αδυνατεί να λάβει μέτρα άμβλυνσής του. Αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις: το προηγούμενο έτος ο τέως Υπουργός Οικονομικών Μιχάλης Σαρρής έκανε λόγο για ένα «οικονομικό θαύμα» και για ύπαρξη λογιστικού πλεονάσματος. Που πήγε το οικονομικό αυτό «θαύμα»; Γιατί εξελίχθηκε μέσα σε λίγους μήνες σε «οικονομικό τραύμα»; Και πάνω από όλα ποια μέτρα θα λάβει η κυβέρνηση, ώστε να προστατέψει τις ασθενείς, κοινωνικά και οικονομικά, ομάδες του πληθυσμού από την ακρίβεια, η οποία συρρικνώνει το εισόδημα τους;

Πρόσφατα άκουσα τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΑΚΕΛ, Νίκο Κατσουρίδη, να ισχυρίζεται ότι «οι πολίτες πρέπει να προσαρμοστούν στη νέα (οικονομική) πραγματικότητα». Αν με τον όρο «προσαρμογή» ο κ. Κατσουρίδης εννοεί την ανοχή των πολιτών στη συρρίκνωση της αγοραστικής τους δύναμης, την ώρα που η κυβέρνηση θα αδυνατεί να λάβει μέτρα προστασίας τους, τότε πλανάται πλάνην οικτράν. Οι πολίτες θυμούνται τις προεκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης Χριστόφια «για μια πιο δίκαιη κοινωνία» και περιμένουν οι υποσχέσεις να πραγματοποιηθούν. Αλλιώτικα, θα αντιδράσουν…