Euro-paparies…

Λύστε μου μια απορία. Δεν μπορώ να καταλάβω τι ταλέντο έχουμε ως λαός πάντα να ασχολούμαστε με το επουσιώδες, το μικρό και ασήμαντο και κυρίως τους μικρούς και ασήμαντους. Γιατί άραγε; Πολύς λόγος έγινε και φέτος, όπως και κάθε χρόνο με την περιβόητη Eurovision. Μια πρόχειρη δημοσκόπηση που φιλοξένησε στην ιστοσελίδα της η ελλαδική εφημερίδα «Τα Νέα» έδειξε πως το 65% περίπου των μετεχόντων στη δημοσκόπηση θεωρεί ότι η όλη ιστορία με την Eurovision είναι πεταμένα χρήματα σε μια άσκοπη διαδικασία. Το 23% περίπου θεωρεί ότι η Eurovision δεν έχει καλλιτεχνική αξία, αλλά μπορεί να συμβάλει στην προβολή της χώρας. Μόνο ένα ποσοστό 9% περίπου υποστηρίζει πως το «πανηγύρι» αυτό (δεν τολμώ να το χαρακτηρίσω «θεσμό») έχει καλλιτεχνική αξία. Σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα αυτής της πρόχειρης διερεύνησης της ελλαδικής κοινής γνώμης διαψεύστηκαν από την πραγματικότητα. Περίπου 4 εκατομμύρια κόσμος στήθηκε μπροστά στην τηλεόραση, για να παρακολουθήσει τις μεγάλες στιγμές της διοργάνωσης. Και φυσικά όλων οι καρδιές χτύπησαν δυνατά όταν το είδωλο, ο Σάκης, ανέβηκε επί σκηνής. Όσοι από τους θιασώτες της Eurovision θελήσουν να πανηγυρίσουν, προπαγανδίζοντας τη σημασία της για την Ελλάδα (και την Κύπρο, η οποία και πάλι αποκλείστηκε) θα βρουν τον ΑΓΙΟ μπροστά τους. Θα εξηγήσω την αντίθεσή μου – όχι στη συμμετοχή στην Eurovision, αλλά στην υπερβολική προσήλωση στην διοργάνωση αυτή – με δυο παρατηρήσεις.

Πρώτον, έχω την εντύπωση ότι η συμμετοχή Ελλάδας και Κύπρου στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision είναι μια συνήθης διαδικασία. Είναι μια πάγια τακτική, μια συνήθεια, που για άλλους είναι «λατρεία» (συμβαίνουν και αυτά!) και γι’ άλλους είναι ένα απλό γεγονός διαρκείας 2 βραδιών. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ο ζήλος που οι υπαλληλίσκοι της ΕΡΤ επιδεικνύουν για τον διαγωνισμό. Να σου σκηνικά, ρούχα, λεφτά για προώθηση της ελληνικής συμμετοχής (aka promotion) και υπερβολικές αμοιβές σε όλους τους συμμετέχοντες. Και ρωτώ, προκαλώ τους υπαλληλίσκους της ΕΡΤ να απαντήσουν: που τα βρίσκουν τα λεφτά αυτά; Έχουν κάποιο κρυφό ταμείο – δεξαμενή χρημάτων ειδικά για την Eurovision; Μην το γελάτε καθόλου, μπορεί και να ‘χουν. Όμως, σε κάθε περίπτωση, το ταμείο αυτό το δημιούργησε ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης. Σε περίοδο οικονομικής κρίσης ο Έλληνας είναι υποχρεωμένος να πληρώνει την ΕΡΤ. Για να κάνει τι; Να παίρνει τα λεφτά από το υστέρημά του και να τα δίνει στον κάθε Κουβά. Γιατί, ρε μαλάκες; Σας είπε κανένας ότι ο βιοπαλαιστής γουστάρει να πληρώνει ακριβά τη μούρη του κάθε παπάρα; Αν έχετε λεφτά να πετάξετε, κύριοι της ΕΡΤ, δώστε τα στους συνταξιούχους, τους ανέργους, τους μισθωτούς, τους πατεράδες που δεν έχουν λεφτά να σπουδάσουν τα παιδιά τους, στους αστέγους, στους…, στους…, στους… Μην τα δίνετε σε κάθε ψωνάρα που θα πάει να κουνηθεί για 10 λεπτά επί σκηνής. Σεβαστείτε λίγο τον κόσμο. Ντραπείτε λίγο. Αν μη τι άλλο, ο κόσμος βιώνει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.

Δεύτερον, έχουμε λαλήσει! Ναι, φίλες και φίλοι, έχουμε μπερδέψει τις έννοιες. Παρακολούθησα ένα τύπο, απεσταλμένο της ΕΡΤ, δημοσιογραφίσκο του κερατά, να λέει ότι βλέποντας τον Σάκη επί σκηνής ένιωσε «εθνική περηφάνια». Νιώθει κανείς πιο Έλληνας με την Eurovision; Επιβεβαιώνεται κανείς παρακολουθώντας ένα διαγωνισμό τραγουδιού; Υπερβολικά λόγια ενός δημοσιογραφικού «μαϊντανού», θα μου πείτε. Μα είναι μόνο από αυτόν που τα ακούσαμε; Μέχρι και η «γενική επόπτης» της ελληνικής συμμετοχής, βγήκε δημόσια και εθνικοποιώντας το ζήτημα επιτέθηκε στον διαγωνιζόμενο της Νορβηγίας προσωπικά. Και επικρίθηκε η ΕΡΤ από τους διοργανωτές της Eurovision γι’ αυτού του ύφους και ήθους δηλώσεις αλλά φυσικά έκρυψε το γεγονός κάτω από το χαλί. Ο υπερβάλλων ζήλος που επιδεικνύουν τα τηλεοπτικά κυρίως ΜΜΕ για την Eurovision εκθέτει τελικά την Ελλάδα. Έχω την αίσθηση ότι οι δημοσιογράφοι αδιαφορούν για τα πραγματικά προβλήματα και ρίχνονται στη μάχη της βλακείας. Και επιμένω στους δημοσιογράφους της κρατικής τηλεόρασης. Δεν θα πληρώνει ο πολίτης, για να καλύπτει ο δημοσιογραφίσκος τις κινήσεις του Σάκη. Πιο πολύ ενδιαφέρον επέδειξαν οι δημοσιογραφίσκοι της ΕΡΤ μέχρι και για τον κ**ο του Σάκη, παρά για την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση των Ευρωεκλογών, η οποία αναμένεται να επιδεινώσει τους προσεχείς μήνες την πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα, προς ζημία των πολιτών.

Συμπέρασμα, δεν λέω όχι στη συμμετοχή στην Eurovision. Λέω ναι. Αφού πάνε όλοι οι άλλοι λαοί ας πάμε και εμείς. Αλλά, να έχουμε συναίσθηση των καταστάσεων. Δεν είναι και μεγάλο διακύβευμα η νίκη στην Eurovision. Ουδείς λόγος να κατασπαταλούν κάποιοι τα χρήματα του ελληνικού δημοσίου, του ελληνικού λαού. Και ουδείς λόγος υπάρχει για επίδειξη υπερβάλλοντος ζήλου. Με άλλα λόγια η συμπεριφορά τους δεν πρέπει να είναι δυσανάλογη των καταστάσεων. Γιατί, όπως είδατε, ο Σάκης ούτε στους πέντε πρώτους δεν κατετάγη. Δεν στάθηκε, είπε, ικανός να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των Ελλήνων. Το ψώνιο. Ποιες προσδοκίες των Ελλήνων, ρε παπάρα; Όταν βλέπω τον κάθε μέτριο να αισθάνεται μεγάλος, τότε παρόλο που είμαι ευσεβής ΑΓΙΟΣ, τείνω την δεξιά μου χείρα και έπειτα την κάμπτω, την λυγίζω, φέρνοντας την λίγο πιο κάτω από τη μέση του ανθρωπίνου σώματος! Καταλάβατε περί ποίας κινήσεως πρόκειται;