«Ο κόμης Μανάβιτς»

Ο όμιλος Τερψιχορίας του Πανεπιστημίου Κύπρου παρουσίασε το διήμερο 8 και 9 Απριλίου 2008 τη μουσικοθεατρική παράσταση «ο κόμης Μανάβιτς», της Αντιγόνης Ιωαννίδου, σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Βοσκαρίδου. Το έργο «ο κόμης Μανάβιτς», μέσα από το χιούμορ και τις σατιρικές του κατευθύνσεις, στηλιτεύει την υποκρισία και την κακοήθεια της σύγχρονης αστικής νομενκλατούρας. Της καθεστηκυίας τάξης, η οποία στηρίζει και στηρίζεται στον κοινωνικό καθωσπρεπισμό, στα μεγάλα λόγια, τους ψεύτικους τίτλους ευγενείας και στην ηδονή της εξουσίας, η οποία περιφρονεί, χλευάζει τον μέσο άνθρωπο.
«Αν μπορούσαμε να δούμε την ζωή μας και την καθημερινότητά μας ως θεατές, θα μπορούσαμε άραγε να καταλάβουμε πόσο γελοίοι φαινόμαστε; Σε ποιο σημείο σήψης έχει φτάσει η κοινωνία μας; Κι όμως θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στη θέση των χαρακτήρων. Σε μια κοινωνία τηλεορασο-κρατούμενη είμαστε σκλάβοι των προτύπων αυτών είτε βρισκόμαστε μέσα στο χαζοκούτι, είτε μπροστά απ’ αυτό. Θλιβερό και ταυτόχρονα άκρως χιουμοριστικό». (Κατερίνα Βοσκαρίδου)
Υπόθεση του έργου: η ζωή επιφυλάσσει εκπλήξεις για ένα ζευγάρι μεσηλίκων μανάβηδων, που μέχρι τότε ζούσαν ήσυχα σε μια γωνία της πόλης. Ξαφνικά και άθελά τους βρίσκονται μπλεγμένοι στα πανούργα σχέδια του βασιλιά και των συμβούλων του. Πολύ γρήγορα ο «δαίμων της ματαιοδοξίας» άρχισε τη δουλειά του! Αρχίζουν και οι μανάβηδες να πείθουν τον εαυτό τους ότι είναι και αυτοί μέλη της «υψηλής κοινωνίας». Ο κόσμος των κοσμικών, των celebrities, του χρήματος και της εξουσίας ανοίγει τας αγκάλας του, για να τους υποδεχτεί. Ο κόσμος του περιττού και της αργίας, της επίδειξης, της βιτρίνας και μόνο, της αβάσταχτης κενότητας. Οι μανάβηδες προσπαθώντας να ανταποκριθούν σε ρόλους και στερεότυπα, που δεν γνωρίζουν πέφτουν από γκάφα σε γκάφα. Μέχρι που η «αριστοκρατία» αποκαλύπτει την αλήθεια γι’ αυτούς. Και τότε για φανταστείτε την αντίδρασή της…
Ο ΑΓΙΟΣ στήριξε και θα συνεχίσει να στηρίζει τέτοιες αξιόλογες πολιτιστικές δραστηριότητες. Έτσι απλά και ωραία. Με τη δύναμη της νεανικής ματιάς, της αυστηρής, της κριτικής, της ρηξικέλευθης. Φοιτητές και φοιτήτριες του Πανεπιστημίου Κύπρου έδωσαν ζωντάνια σε ένα έργο διαχρονικής εμβέλειας, τα μηνύματα του οποίου πρέπει να αφουγκραστούμε. Η τρικυμισμένη συνείδηση των 20 χρόνων, η αυστηρή νεανική ματιά έδωσαν ένα άλλο αέρα στη θεατρική αυτή παράσταση. Χάρηκα πολύ όταν είδα νέους ανθρώπους, αλλά και μεγαλυτέρους να σηκώνονται από τον καναπέ, να βγαίνουν από τα clubs και να έρχονται στο θέατρο. Αυτό μου άρεσε… Κάθε έναυσμα για σκέψη και προβληματισμό σε μια εποχή αποθέωσης της βλακείας και των τύπων της «καλής κοινωνίας» είναι ελπίδα…

Υ.Γ.Οι συμμετέχοντες στην παράσταση: Στάλω Περικλέους, Έλενα Κτίστη, Ευθυμία Προική, Θωμάς Κωστή, Μελίνα Πέτρου, Γιώργος Παντελεήμων Κουτσοδόντης, Μιχάλης Φιλιππάκης, Αντιγόνη Γεωργίου, Στέλιος Μιχαηλίδης, Παναγιώτης Μιλτιάδους, Πόλυς Τρακοσιής, Μαρία Παπαντωνίου, Γιώτα Ευδοκίμου, Μαρία Σωφρονίου, Κουλιάνα Αναστασίου, Πέτρος Μιχαήλ, Μαριλένα Κασάπη, Μαρίνα Έλληνα, Ηλίας Χαλντούπης.