Όταν η Ιστορία γίνεται «μακακία»…

Πάλι ατάκα από τον Λάκη Λαζόπουλο θα πάρω. Τι να γίνει; Ο Λάκης μας έχει γίνει απαραίτητος πια. Ο Μακάκα είναι ένα διάσημο, μέσω του Αλ Τσαντίρι, όν. Και κάνει ό,τι οι πλείστοι δημόσιοι υπάλληλοι, να πούμε; «Την παίζει», κυρία μου. Μην κοκκινίζεις! «Την παίζει» ελεύθερα και ωραία! Ζώον είναι ό,τι γουστάρει κάνει. Το θέμα όμως, το οποίο απασχολεί τον ΑΓΙΟ είναι αν ο Μακάκα είναι και ιστορικός. Ναι, ναι καλά ακούσατε. Αναδιατυπώνω το ερώτημα: είναι ο Μακάκα ιστορικός; Με άλλα λόγια τι γίνεται όταν η ιστορία καταντά «μακακία»; Να το κάνω πιο λιανά; Αυτό το εξάμηνο παρακολουθώ στο UCY μια σειρά πανεπιστημιακών παραδόσεων με βασικό θέμα το κυπριακό πρόβλημα. Το τι «παπάρες» ακούγονται σε αυτό το μάθημα δεν μπορείτε να φανταστείτε. Από «ιστορικούς», «επιστήμονες» όπως οι ίδιοι αποκαλούν τον εαυτό τους, ακούγονται πράγματα και θάματα, τα οποία δεν υποστηρίζονται καν από τα γεγονότα. Να με συγχωρεί κιόλας η αφεντιά τους, αλλά «την παίζουν» όλη τη νύχτα; Που τα βρίσκουν και τα λένε, κυρία μου; Εκτοξεύουν τις άσφαιρες θεωρίες τους, διαβάζουν τα γεγονότα ανάποδα και έπειτα θεωρούν και δυστυχώς, θεωρούνται και από άλλους αυθεντίες. ΕΛΕΟΣ! Η συζήτηση ξεκινά ηπίως. Αλλά στην πορεία οι τόνοι ανεβαίνουν. Και δεν φτάνει που οι τόνοι ανεβαίνουν, θέλουν να μιλούν μόνο αυτοί. Να μην ακουστεί ο αντίλογος, να «σκάσει» ο αντιφρονούντας, να κάνει «τουμπεκί» την άποψή του γιατί απάδει προς τις απόψεις αυτών, που είναι γνωστές αυθεντίες. Γιατί, κύριέ μου, τι είναι η ιστορία; Είναι μια τσίχλα, που τη μασάει ο καθένας, όπως θέλει. Και αυτές οι αυθεντίες, οι κορυφαίοι επιστήμονες, ως γνωστό, έχουν ψάξει το θέμα: ηδονίζονται να ξαπλώνουν την ιστορία στην κλίνη του Προκρούστη, να την κόβουν και να τη ράβουν κατά τις επιθυμίες αυτών και των κομματικών τους αφεντικών. Πότε επιτέλους, θα ωριμάσουμε ως άτομα και ως λαός και να κάτσουμε με συναίσθηση ευθύνης, νηφάλια να σκεφτούμε πόσο κακό κάνουμε όταν σκοτώνουμε την κριτική σκέψη στο βωμό της εξυπηρέτησης των κομματικών συμφερόντων της πολιτικής παράταξης, στην οποία ανήκουμε; Παιδιά, μια συμβουλή: δεν αξίζει να δηλητηριάσουμε τις ψυχές των παιδιών μας, των ερχόμενων γενεών με υποκειμενικές και ιδιοτελείς θεωρήσεις ιστορικών γεγονότων, μόνο και μόνο για να «σκοράρει» το κόμμα μας πόντους στις εκλογικές αναμετρήσεις. Πάρτε το χαμπάρι, επιτέλους.
Υ.Γ.
Όταν ο ΑΓΙΟΣ αποκτήσει σε ηλεκτρονική μορφή το άρθρο ενός νεαρού – είναι δεν είναι 23 ετών – ανερχόμενου πολιτικού επιστήμονος, του Παύλου Ιακώβου, με τίτλο «Λάθη και ευθύνες για τις δικοινοτικές ταραχές στην Κύπρο», θα το αναρτήσει. Για να δουν κάποιοι ότι υπάρχουν και πραγματικοί επιστήμονες, και όχι μόνο «σφογγοκολάριοι» μιας κλειστής κομματικής «τσογλαναρίας»…