Βιτριόλι

Του Στάυρου Θεοδωράκη
...........................................................................
(ΑΓΙΟΣ: στο δεύτερο μέρος μιας ανάρτησης τον Δεκέμβριο του περασμένου πια έτους - Τα παιδιά με τα μεγάλα @@ ήταν ο τίτλος αυτής της ανάρτησης - περιγράφα πως οι μεγάλοι Ελληναράδες σε κάποια περιοχή της Κύπρου χτύπησαν ανελέητα τη μικρή Μαργαρίτα, μόνο και μόνο επειδή ήταν μαύρη. Μου έκανε εντύπωση τότε η δήλωση της Γενικής Διευθύντριας του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου, η οποία έκανε λόγο ούτε λίγο, ούτε πολύ για ένα ευκαιριακό φαινόμενο "νεανικής παραβατικότητας". Διαφώνησα τότε. Και το παρακάτω περιστατικό, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δικαιώνει τη διαφωνία μου. Με τη πένα του Στάυρου Θεοδωράκη διαβάστε, φίλες και φίλοι, μια ανατριχιαστική ιστορία, η οποία δεν είναι, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, σενάριο για ταινία τρόμου...)
..........................................................................
Η είδηση δεν έπαιξε στην τηλεόραση, αλλά μάλλον θα την έχετε ακούσει. Μια γυναίκα προχωράει στα Πετράλωνα. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα και λίγο πριν τα Χριστούγεννα, 22 προς 23 Δεκεμβρίου. Δύο άντρες (!)

αίφνης ξεπετάγονται μπροστά της και τις πετούν βιτριόλι στο πρόσωπο! Ναι, βιτριόλι! Τα μάτια της και τα χείλη της καίγονται. Το ΕΚΑΒ τη μεταφέρει στα επείγοντα του Ευαγγελισμού.

Ποια είναι; Μια Βουλγάρα μετανάστρια, μητέρα ενός αγοριού, καθαρίστρια και συνδικαλίστρια τα τελευταία χρόνια στα σωματεία καθαριότητας. Μια «ξένη» δηλαδή που «δεν κάθεται στ΄ αυγά της». Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά όσο κι αν προσπαθώ δεν βρίσκω πιο τραγική γι΄ αυτή την πόλη είδηση στο κλείσιμο της χρονιάς. Οι γείτονες δεν έχουν βίντεο, τα κινητά δεν έστειλαν sms, κινητοποιήσεις δεν έγιναν, κάτι συνάδελφοί της μόνο διαδήλωναν προχθές στην Αθηνάς, και βέβαια δεν υπάρχουν εντυπωσιακές φωτογραφίες για τον «απολογισμό» των περιοδικών. Αλλά αυτή η γυναίκα είναι εδώ, ημίτυφλη στον Ευαγγελισμό, για να μας θυμίζει το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα της χώρας.

Γιατί εν θερμώ μπορεί να ειπώθηκαν διάφορα, αλλά αυτοί που βιώνουν τη βία σε αυτή την χώρα και σίγουρα την κρατική βία δεν είναι τα παιδιά μας, ούτε οι φοιτητές μας. Άλλωστε στη σύγκρουση ενός μπάτσου και ενός νέου ακόμα και τα συντηρητικά ΜΜΕ στο πλευρό του νέου θα βρεθούν. Οι μετανάστες όμως είναι μόνοι τους. Τον Οκτώβριο σκοτώθηκε με ροπαλιές ένας μετανάστης έξω από τη Διεύθυνση Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη. Ουδείς νοιάστηκε.

Επιπροσθέτως, λίγες μέρες μετά, η κυβέρνηση κατέθετε πρόταση νόμου για τα παιδιά των μεταναστών και ελάχιστοι αντέδρασαν. Ξέρετε τι λέει η ρύθμιση; «Τέκνα υπηκόων τρίτων χωρών, τα οποία γεννήθηκαν και διαμένουν στην Ελλάδα (ναι, ναι) και των οποίων οι γονείς εξακολουθούν να διαμένουν νόμιμα στη χώρα, (ναι, ναι, ναι) μετά τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας τους και εφόσον έχουν διανύσει την πρωτοβάθμια και γυμνασιακή εκπαίδευση (ναι, ναι, ναι, ναι) αποκτούν, με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της οικείας Περιφέρειας (πες το ευλογημένε) την ιδιότητα τού επί μακρόν διαμένοντος»! Το αντιλαμβάνεστε; Τα παιδιά των νόμιμων μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και πήγαν σε ελληνικό σχολείο δεν είναι Έλληνες, είναι μόνο «μακρά διαμένοντες»!

ΥΓ: Δεν ξέρω αν είναι σωστό αλλά, μέρα που είναι, θα το κάνω. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα έχει έναν λογαριασμό στην Τράπεζα Πειραιώς: 5012 019 021 277. Οι γιατροί στον Ευαγγελισμό μού είπαν ότι διέφυγε τον κίνδυνο. Έχει χάσει όμως το ένα της μάτι και θα δυσκολευτεί πολύ η ζωή της όπως και η ζωή του παιδιού της. Εκτός κι αν δεν είναι μόνη. Καλή χρονιά!