Θέλουμε τη συμβίωση με τους Τ/Κ; (Νο2)

Παραδεισιώτες και Παραδεισιώτισσες,

Χαιρετίσματα από USA! Η στήλη επανέρχεται δριμύτερη μετά από την ραστώνη των καλοκαιρινών διακοπών και της μετάβασης του ΑΓΙΟΥ στις Ηνωμένες Πολιτείες για τη συνέχιση των σπουδών του σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Η καρδιά μου όμως συνεχίζει να χτυπά για την πατρίδα μου. Και ενόψει εξελίξεων στο Κυπριακό, θα ήθελα να εκθέσω τις απόψεις μου και να ακούσω τις δικές σας όσο αφορά σε δυο θέματα: τη διαδικασία διαπραγμάτευσης και τις προσπάθειες της κυβέρνησης για προώθηση της ιδέας της επαναπροσέγγισης.

Οι διαπραγματεύσεις. Δεν σας κρύβω ότι ανησυχώ. Ανησυχώ για το αποτέλεσμα αυτών των διαπραγματεύσεων: είτε θα επιτευχθεί μια λύση δίκαιη – τηρουμένων των αναλογιών βεβαίως, γιατί έχουνε περάσει και τόσα χρόνια κατοχής και παραμονής στο ίδιο status quo – είτε θα οδηγηθούμε σε αποδοχή μιας λύσης εύθραυστης, είτε οι διαπραγματεύσεις θα οδηγήσουν σε ναυάγιο, με ορατό τον κίνδυνο της μονιμοποίησης των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής. Στηρίζουμε τις προσπάθειες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αλλά, η στήριξη αυτή δεν είναι «λευκή επιταγή». Αν με τον όρο στήριξη και ενότητα στις δύσκολες ώρες κάποιοι εννοούν ότι πρέπει να πάψουμε να σκεφτόμαστε, να το ξεχάσουν. Έτσι λοιπόν, δεν μπορώ να λησμονήσω ότι όταν το 1993 και εξής είχε εγερθεί θέμα εκ περιτροπής προεδρίας, όλα τα κόμματα και δη και το κυβερνόν ΑΚΕΛ, διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους και κατηγορούσαν τον τότε πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη για ανερμάτιστες πολιτικές πρακτικές στο Κυπριακό. Σήμερα, τι έχει αλλάξει τόσο δραματικά, ώστε ο κ. Χριστόφιας να προσέρχεται στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων με θέση του την εκ περιτροπής προεδρία; Η εκ περιτροπής προεδρία, πάγιο αίτημα του Ντενκτάς πριν από χρόνια, είναι χαρακτηριστικό συνομοσπονδιακής λύσης. Που θέλω να καταλήξω; Μου δίνει την εντύπωση ο κ. Χριστόφιας ότι θέλει με κάθε αντάλλαγμα να λύσει το Κυπριακό. Και γι’ αυτό είναι διατεθειμένος να περάσει και τις «κόκκινες γραμμές». Δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Δε θέλουμε μια λύση, για να πούμε ότι ο κ. Χριστόφιας είναι ο «πρόεδρος της λύσης» και ο «σωτήρας» της Κύπρου. Θέλουμε λύση λειτουργική, όχι λύση που θα καταρρεύσει σε λίγα χρόνια. Και θέλουμε λύση δίκαιη και ισοβαρή. Ούτε εμείς να αδικηθούμε, ούτε οι Τ/Κ.

Η ιδέα της επαναπροσέγγισης. Εδώ έχουμε να πούμε πολλά. Προσωπικά πιστεύω ότι σε αυτό το θέμα, της προώθησης της επαναπροσέγγισης ως ιδέας και στάσης ζωής, η κυβέρνηση σκέφτεται μεν ορθά, πράττει δε εσφαλμένα. Η κυβέρνηση έχει απόλυτο δίκαιο όταν επισημαίνει την ανάγκη να προετοιμαστούν οι πολίτες, εγώ και εσύ και όλοι μας, να συζήσουμε με τους Τ/Κ, εάν και εφόσον επιτευχθεί η λύση του Κυπριακού. Και οι πρωτοβουλίες που ανέλαβε η κυβέρνηση αμά τη αναλήψει των καθηκόντων της, φαίνονταν θετικές. Που είναι το λάθος; Όπως γνωρίζετε, το υπουργείο Παιδείας προτίθεται να προχωρήσει σε αλλαγές στα βιβλία της Ιστορίας. Εγώ ήξερα, κυρίες και κύριοι, ότι η ιστορία γράφεται και δεν ξεγράφεται. Δεν είναι τσίχλα η ιστορία να τη μασάει ο καθένας όπως θέλει. Τι θα κάνει το υπουργείο Παιδείας; Θα μας πει ότι πρόσφυγες το ’74 δεν έφευγαν διωγμένοι από την Τουρκική θηριωδία, αλλά είχαν κλείσει ξενοδοχεία στην Πάφο για 5ήμερη; Θα μας πει μήπως ότι ποτέ δεν υπήρξαν αγνοούμενοι, πώς ήταν παραθεριστές σε ταξιδάκι αναψυχής στα Άδανα;

Ή μήπως θα μας πει ότι εμείς δεν είμαστε Έλληνες; Η ΕΔΟΝ, εκφραστικό όργανο της κυβερνώσας παράταξης, υποστήριξε «ότι τα σύνδρομα περί ελληνικής ταυτότητας και παράδοσης δοκιμάστηκαν και απέτυχαν στις προεδρικές». Είναι «σύνδρομο», κυρίες και κύριοι, να νιώθω βαθιά μέσα μου Έλληνας; Είναι «σύνδρομο» να υπερασπίζομαι τις αρχές και τα ιδανικά του έθνους μου; Είναι «σύνδρομο» να ψάλλω τον εθνικό ύμνο σε στάση προσοχής; Δηλαδή, εγώ, ο ΑΓΙΟΣ, που είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας, που τιμώ το έθνος και τις αξίες του και που ψάλλω τον εθνικό ύμνο σε στάση προσοχής και με ιερή συγκίνηση, δεν θέλω να βρεθεί λύση στο Κυπριακό; Ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού δεν ήθελαν να δουν μια Κύπρο επανενωμένη; Δηλαδή, το ΑΚΕΛ υποστηρίζει ότι για να θέλει κανείς λύση στο Κυπριακό, πρέπει να απαρνηθεί την εθνική του καταγωγή; Το μικρό μυαλό του ΑΓΙΟΥ δεν μπορεί να συλλάβει τη σοφία των κομματικών διδασκάλων του ΑΚΕΛ. Δηλαδή, για να θέλω να δω τον τόπο μου επανενωμένο, πρέπει να πω ότι είμαι από τη Σπιναλόγκα;

Κύριοι του ΑΚΕΛ, η αποδοχή της ελληνικής μας ταυτότητας δεν είναι «σύνδρομο». Δεν είναι κάτι ευκαιριακό. Και ως εκ τούτου δεν δοκιμάζεται με μια προσφυγή στις κάλπες. Στις προεδρικές δοκιμάστηκε και απέτυχε η αλαζονεία της εξουσίας, η άρνηση του διαλόγου και ο στιγματισμός της αντίθετης άποψης. Να σας θυμίσω ότι είχε και το ΑΚΕΛ μερίδιο στην κατάσταση που αποδοκιμάστηκε στις περασμένες προεδρικές εκλογές, γιατί επί 4 ½ χρόνια στήριζε τον Τάσο Παπαδόπουλο. Και ακόμα κάτι: ο κ. Χριστόφιας στις διαπραγματεύσεις προσέρχεται με την ιδιότητα του ηγέτη της Ελληνοκυπριακής κοινότητας. Προσέξτε: Ελληνοκυπριακής. Και ο Ταλάτ της Τουρκοκυπριακής. Κανείς δεν ζήτησε, και δεν έχουμε τέτοια απαίτηση, να ξεχάσουν οι Τ/Κ την εθνική τους καταγωγή. Αλλά, δεν είναι δυνατόν να ζητάει ο ηγέτης της κοινότητάς μας και η κυβερνώσα παράταξη, εμείς να ξεχάσουμε και να ξεπουλήσουμε την εθνική μας καταγωγή. Λαός που πουλάει την εθνική του καταγωγή δεν έχει μέλλον, κυρίες και κύριοι. Άρα, ναι, θέλουμε να περάσει η ιδέα της επαναπροσέγγισης στον κόσμο, αλλά να στηρίζεται στο σεβασμό της ιδιαίτερης εθνικής ταυτότητας Ε/Κ και Τ/Κ.

Αν είναι κάτι που πρωτοαντίκρισα εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι ένα μικρό θαύμα συμβίωσης διαφόρων εθνοτήτων, με ιδιαίτερη και ξεχωριστή εθνική ταυτότητα, παράδοση και αξίες. Στην Αμερική δεν υπάρχουν μόνο Αμερικάνοι. Και όμως μέσα από τις εθνικές, πολιτιστικές, γλωσσικές, θρησκευτικές και διαπροσωπικές αντιθέσεις, προκύπτει η σύγκλιση και επιτυγχάνεται η συμβίωση. Και αυτό γίνεται – και εδώ είναι το σημαντικό – χωρίς να πρέπει να υποτιμηθούν ή να ξεπουληθούν οι εθνικές καταβολές του οποιουδήποτε. Αν σεβαστώ τον εαυτό μου, θα σεβαστώ και τον άλλον. Αν πουλήσω τις αξίες μου, φανταστείτε τι θα κάνω στον συνάνθρωπό μου…

Greetings from the USA!