Δεν υπάρχουν Ελ. Βενιζέλοι πια…

Είναι η ώρα να λυθεί το σκοπιανό. Είναι ένα κρίσιμο εθνικό ζήτημα, οι χειρισμοί στο οποίο δίνουν το στίγμα, όχι απλώς της ελληνικής εξωτερικής, αλλά και της βούλησης της Ελλάδας να προασπίσει τα εθνικά της συμφέροντα με αξιοπρέπεια και με αταλάντευτη επιμονή στη διασφάλιση των εθνικών δικαίων. Είναι η ώρα της ευθύνης για όλους: για την κυβέρνηση, το κόμματα της αντιπολίτευσης, τους κοινωνικούς και πνευματικούς φορείς. Μακριά από λαϊκισμούς, μακριά από υπερπατριωτικές κορώνες, μακριά από λεονταρισμούς και επικίνδυνες, μαξιμαλιστικές πολιτικές πρακτικές όσον αφορά στο χειρισμό αυτής της υπόθεσης.

Άκουσα χτες την ομιλία του κ. Καρατζαφέρη, προέδρου του ΛΑΟΣ στη βουλή. Ο κ. Καρατζαφέρη απευθυνόμενος προς τον πρωθυπουργό τον κάλεσε να αρθεί στο ύψος του και τόνισε ότι «η ιστορία γράφεται από εκείνους που λένε ΟΧΙ και όχι τους ναιναίκους». Κύριε Καρατζαφέρη – με όλο το σέβας – έχετε δει τον εαυτό σας Μεταξά; Γιατί και εκείνος είπε ΟΧΙ, κάτω από την πίεση του λαϊκού αισθήματος και για να μην καταπέσει η δικτατορία, που είχε επιβάλει, καταλύοντας τη δημοκρατία. Γιατί – με όλο το σέβας – με τον ίδιο τρόπο, που ο Μεταξάς αντιλαμβανόταν τον πολιτικό βίο της χώρας, δρα και ο πολιτικός σας σχηματισμός. Ως πότε σε αυτή τη χώρα κουμάντο στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής θα κάνει ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, ο κ. Ψωμιάδης και ο κ. Άδωνης Γεωργιάδης; Ως πότε οι super πατριώτες θα καλλιεργούν κλίμα εθνικιστικής οξύτητας στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας, διαιρώντας τους πολίτες σε ήρωες πρώτης τάξεως και σε ναιναίκους, προδότες χειρίστου είδους;

Πολιτικός κ. Καρατζαφέρη, δεν είναι εκείνος που άγεται και φέρεται από το. δικαιολογημένο λέω εγώ, λαϊκό συναίσθημα. Πολιτικός δεν είναι εκείνος που πιάνεται από τη λαϊκή αντίδραση για ένα ζήτημα και την κάνει σύνθημα, για να στερεώσει το πολιτικό του μέλλον, αδιαφορώντας για το μέλλον της χώρας. Πολιτικός είναι εκείνος που αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος και προωθεί μέτρα και πολιτικές πρακτικές, οι οποίες μπορεί να μην συνάδουν με τις λαϊκές πεποιθήσεις, εξασφαλίζουν ωστόσο το μέλλον ενός λαού. Η πολιτική, ως ιδέα και αξία και πρακτική, άρχισε να πάσχει όταν εμφανίστηκαν επαγγελματίες πολιτικοί. Πολιτικοί της καρέκλας. Πολιτικοί που θωπεύουν αυτιά των υπερσυντηρητικών και εθνικών ανάλγητων κύκλων, ξέροντας ότι κάνουν κακό στην πατρίδα. Πολιτικοί με ψεύτικο, υπερπατριωτικό λόγο. Αχ, το μεγάλο μου παράπονο είναι ότι δεν υπάρχουν πια Ελευθέριοι Βενιζέλοι…