Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος

Ο λόγος σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι και πρέπει να είναι ανθρώπινος. Παραμερίζοντας τις όποιες διαφορές, ξεχνώντας τους οξείς, ενίοτε, κριτικούς και επικριτικούς λόγους, στεκόμαστε στην προσφορά και στο έργο του μεγάλου ανδρός. Άνοιξε την εκκλησία, ή τουλάχιστον αυτό που ορίζουμε τυπικά ως εκκλησία, στους νέους ανθρώπους. Τους δέχτηκε όλους όπως είναι, με το σκουλαρίκι και με το τζιν. Δεν έμεινε σε τυπικά σχήματα και δογματικές θέσεις συντηρητικής παγεράδας. Άγγιξε τις ψυχές. Ακούμπησε τις ευαίσθητες νεανικές καρδιές και συνειδήσεις. Άνοιξε έτσι μια νέα σελίδα για την Εκκλησία της Ελλάδος. Έδωσε λόγο και φωνή στην εκκλησία της Ελλάδος. Όχι όμως για να προκαλέσει την μήνιδα πολιτικών ή θεσμικών του κράτους παραγόντων, αλλά για να οδηγήσει την εκκλησία πιο κοντά στο ποίμνιό της. Αληθινά, χωρίς ψιμύθια, χωρίς υποκρισίες και κούφια λόγια. Απέναντι στον ξύλινο λόγο της οπισθοδρόμησης, που άρθρωναν οι λοιποί ιεράρχες, ο μακαριστός Χριστόδουλος μίλησε στον λαό με λόγια απλά, ων απλός και ο ίδιος. Άνοιξε την αγκαλιά του, για να δεχτεί τον λαό και δη και τους νέους ανθρώπους. Με αυτά τα λίγα λόγια και τις σκέψεις αποχαιρετούμε σήμερα έναν Άνθρωπο. Αιωνία του η μνήμη.